Κόλο Τουρέ: Ο «αήττητος» Ιβοριανός

Σήμερα γίνεται 42 ετών ο Κόλο Τουρέ, ο μοναδικός παίκτης που έχει κατακτήσει δύο φορές αήττητο πρωτάθλημα, με δύο διαφορετικές ομάδες.

Ένα από τα δύο πιο διάσημα «ποδοσφαιρικά αδέρφια», ο Κόλο Τουρέ γίνεται σήμερα (19/03) 42 ετών. Ο Ιβοριανός κεντρικός αμυντικός πέρασε σχεδόν ολόκληρη την καριέρα του στην Πρέμιερ Λιγκ, αγωνιζόμενος σε Άρσεναλ, Μάντσεστερ Σίτι και Λίβερπουλ, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στην Σέλτικ το 2017. Αποτέλεσε νεαρό μέλος των «Invincibles» του Βενγκέρ, ενώ 13 χρόνια μετά, κέρδισε άλλο ένα αήττητο πρωτάθλημα, αυτή την φορά με την Σέλτικ του Ρότζερς. Ο Τουρέ είναι ο Αφρικανός παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στην Πρέμιερ Λιγκ, ενώ είναι δεύτερος σε συμμετοχές με την εθνική της Ακτής Ελεφαντοστού, με την οποία σήκωσε το 2015 το AFCON.

Η άφιξη στην Αγγλία και οι «Invincibles»

Γεννημένος στο Μπουακέ της Ακτής Ελεφαντοστού, ο Κόλο Τουρέ, μαζί με τον κατά δύο χρόνια μικρότερο αδερφό του, Γιάγια, αγωνίζονταν στην ASEC Mimosas από το 1998. Ο Γιάγια αποχώρησε το καλοκαίρι του 2001 για την Ευρώπη, υπογράφοντας στην βελγική Μπέβερεν, ενώ ο Κόλο περίμενε μισό χρόνο παραπάνω πριν κάνει το ευρωπαϊκό ξεκίνημά του.

Μετά από σύντομα δοκιμαστικά, ο Κόλο υπέγραψε στις 14 Φεβρουαρίου του 2002 στην Άρσεναλ, όντας ήδη βασικό μέλος της εθνικής Ακτής Ελεφαντοστού. Το ντεμπούτο του ήρθε την αμέσως επόμενη σεζόν, στο Community Shield, απέναντι στην Λίβερπουλ, παίζοντας ως αμυντικός μέσος, στην νίκη των «Κανονιέρηδων» με 1-0.

Την σεζόν που ακολούθησε, ο Τουρέ αγωνίζονταν ως αμυντικός μέσος ή δεξιός μπακ, σε μια χρονιά που η Άρσεναλ έχασε το πρωτάθλημα από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά κατέκτησε το FA Cup, σε ένα παιχνίδι που ο Τουρέ δεν αγωνίστηκε.

Η αμέσως επόμενη σεζόν, γνωστή πλέον ως η χρονιά των «Invincibles» υπήρξε καθοριστική για τον νεαρό Κόλο. Ο Βενγκέρ τον μετέτρεψε σε κεντρικό αμυντικό και μαζί με τον Σολ Κάμπελ έγραψαν ιστορία ως η μοναδική ομάδα στην σύγχρονη ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου που κατακτάει το πρωτάθλημα, χωρίς να δεχθεί ήττα.

Αρχηγός της Άρσεναλ και η κόντρα με τον Γκάλας

Την νέα σεζόν (2004-05), ο Τουρέ πάλευε για την θέση του βασικού, με τους Σεντέρος και Σιγκάν, ωστόσο έκανε συνολικά 50 εμφανίσεις, σε όλες τις διοργανώσεις με τους «Κανονιέρηδες», κατακτώντας άλλο ένα FA Cup. Την αμέσως επόμενη σεζόν, ο Τουρέ απέκτησε την θέση του βασικού και μαζί με τον Σεντέρος, δημιούργησαν ένα αμυντικό δίδυμο, το οποίο οδήγησε την Άρσεναλ στον τελικό του Champions Legaue, κρατώντας ανέπαφη την εστία τους για 10 συνεχόμενα παιχνίδια (ρεκόρ διοργάνωσης).

Αν και η ομάδα δεν σήκωσε το τρόπαιο στον τελικό του Champions League (Μπαρτσελόνα - Άρσεναλ 2-1), ο Τουρέ ανανέωσε το συμβόλαιό του και πήρε το νούμερο "4", που δεν είχε φορεθεί από την αποχώρηση του θρυλικού Μάρτιν Κίον. Την σεζόν 2006-07, έγινε 3ος αρχηγός της ομάδας και με την αποχώρηση του Ανρί το επόμενο καλοκαίρι, ο Τουρέ έγινε ο δεύτερος αρχηγός των «Κανονιέρηδων», πίσω από τον Γκάλας.

Την σεζόν 2007-08, ο Τουρέ φόρεσε το περιβραχιόνιο για μερικούς αγώνες, ωστόσο στα μέσα της σεζόν αντιμετώπισε τραυματισμό που τον άφησε εκτός για μερικούς αγώνες. Τον Απρίλιο του 2009, ο Τουρέ φαίνεται να ζήτησε να αποχωρήσει από την ομάδα, μετά από τσακωμό του με τον συνεργάτη του στο κέντρο της άμυνας Γουίλιαμ Γκάλας.

Οι δύο ποδοσφαιριστές αποκαλύφθηκε πως δεν μιλιόντουσαν ακόμα και κατά την διάρκεια των παιχνιδιών, με τον ίδιο τον Τουρέ να αναγνωρίζει εκ των υστέρων, πως για να λυθεί η κόντρα που είχε δημιουργηθεί «ο Βενγκέρ έπρεπε να πουλήσει έναν από τους δυο μας». Αυτό τελικά έγινε πράξη, με τον Τουρέ να αποχωρεί για την Μάντσεστερ Σίτι, το καλοκαίρι του 2009, πλαισιώνοντας ένα σύνολο ταλαντούχων παικτών για την «νεόπλουτη» ομάδα του Μάντσεστερ.

Η Σίτι, ο Γιαγιά και η Λίβερπουλ

Τον Ιούλιο του 2009, ο Κόλο Τουρέ υπέγραψε στην Μάντσεστερ Σίτι, έναντι 14 εκατομμυρίων, με συμβόλαιο 4 χρόνων. Άμεσα, ο προπονητής της Σίτι, τότε, Μαρκ Χιους, έκανε τον Τουρέ αρχηγό των «Πολιτών» με στόχο το Top 4 και την έξοδο της ομάδας στο Champions Legaue. Η ομάδα απέτυχε, τερματίζοντας στην 5η θέση, μόλις 3 πόντους από την 4η Τότεναμ, με αποτέλεσμα μια νέα «φουρνιά» μεταγραφών να έρθει στο Έτιχαντ, με πρωτοστάτη τον αδελφό του Κόλο, Γιαγιά Τουρέ.

#OnThisDay in 2009, we signed Kolo Toure! 🙌 pic.twitter.com/FIMmSukbkY

— Manchester City (@ManCity) July 29, 2023

Στην δεύτερη χρονιά του στο Μάντσεστερ, ο Κόλο έχασε το περιβραχιόνιο από τον Κάρλος Τέβεζ, αλλά παρέμεινε στα πλάνα του νέου προπονητή, Ρομπέρτο Μαντσίνι. Μαζί με τους Λέσκοτ και Κομπανί ήταν οι βασικοί κεντρικοί αμυντικοί, με τον Τουρέ να αγωνίζεται συνολικά 29 φορές σε όλες τις διοργανώσεις,

Τον Μάρτιο του 2011, ο Τουρέ απέτυχε τεστ ντόπινγκ, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με αποχή 6 μηνών από ποδοσφαιρική δραστηριότητα. Την επόμενη σεζόν επέστρεψε ως αναπληρωματικός, σε μια σεζόν που οι «Πολίτες» κατέκτησαν το πρώτο τους πρωτάθλημα μετά από 44 χρόνια, με τον Τουρέ να σημειώνει 20 εμφανίσεις. Την επόμενη σεζόν, ο Ιβοριανός περιορίστηκε σε 18 εμφανίσεις με την πρώτη ομάδα, ενώ έκανε και μια εμφάνιση με την Κ21, πριν αποχωρήσει ως ελεύθερος.

Τον Μάιο του 2013, η Λίβερπουλ ανακοίνωσε πως ο Κόλο Τουρέ αποκτήθηκε ως ελεύθερος από την Σίτι, με συμβόλαιο 2 ετών και θα φορούσε το νούμερο "4". Οι «Ρεντς» του Ρότζερς θα διεκδικούσαν το πρωτάθλημα εκείνη την σεζόν και ο Τουρέ προσέθετε ασφάλεια στην πίσω γραμμή, συμπληρώνοντας 20 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Η Λίβερπουλ τερμάτισε 2η πίσω από την Σίτι και την επόμενη χρονιά, ο Τουρέ περιορίστηκε κάνοντας 21 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις. Τον Μάρτιο του 2015, ήρθε ως αλλαγή στην αναμέτρηση της Λίβερπουλ με την Σίτι, με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπος με τον αδελφό του για πρώτη φορά στην καριέρα τους.

Την σεζόν 2015-16, με την άφιξη του Κλοπ, ο Τουρέ επέστρεψε σε ρόλο αναπληρωματικού, κάνοντας 26 εμφανίσεις και σκοράροντας το πρώτο του γκολ, μετά από 4 χρόνια, σε μια νίκη με 6-0 επί της Άστον Βίλα. Η Λίβερπουλ έφτασε ως τον τελικό του Europa League, όπου ο Τουρέ αγωνίστηκε ως βασικός αλλά οι «Ρεντς» ηττήθηκαν. Με την λήξη της σεζόν, ο Τουρέ έμεινε ελεύθερος.

Η Σέλτικ και δεύτερη φορά αήττητος

Τον Ιούλιο του 2016, ο Τουρέ επανασυνδέθηκε με τον παλιό του προπονητή, Μπρένταν Ρότζερς στην Σέλτικ και ο Ιβοριανός αγωνίστηκε για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια σε πρωτάθλημα εκτός της Πρέμιερ Λιγκ. Περιορισμένος σε 17 εμφανίσεις, ο Τουρέ συνέβαλε σε μια ιστορική σεζόν για την ομάδα της Σκωτίας, καθώς κατέκτησαν τον πρωτάθλημα χωρίς να δεχθούν ήττα. Αυτό κάνει τον Ιβοριανό τον μόνο παίκτη που έχει σηκώσει αήττητο πρωτάθλημα με δύο διαφορετικές ομάδες στην καριέρα του.

🔴 Arsenal 03/04
🍀 Celtic 16/17

Kolo Touré has had an invincible season for the second time in his career. Great achievement. pic.twitter.com/uqg1twJrEn

— FootballFunnys (@FootballFunnnys) May 22, 2017

Με την έναρξη της νέας σεζόν, ο Τουρέ έκανε γνωστό πως «κρεμάει τα παπούτσια του» και αναλαμβάνει ρόλο βοηθού προπονητή στην Σέλτικ. Παράλληλα βοηθούσε με την Κ21 της Ακτής Ελεφαντοστού, ενώ μέχρι τον Φεβρουάριο του 2018 ήταν βοηθός του προπονητή της εθνικής του. Όταν ο Ρότζερς ανέλαβε την Λέστερ, ο Τουρέ τον ακολούθησε, μένοντας στο πλευρό του Βοριοϊρλανδού μέχρι τον Νοέμβριο του 2022.  Στις 29 Νοεμβρίου του 2022 ανέλαβε ως προπονητής της Γουίγκαν, όπου και παρέμεινε για 9 παιχνίδια, μέχρι την απόλυσή του στις 26 Ιανουαρίου.

Ο θρύλος της Ακτής Ελεφαντοστού

Πριν καν φτάσει στην Αγγλία, ο Τουρέ είχε βασικό ρόλο στην εθνική του ομάδα. Το ντεμπούτο του ήρθε τον Ιανουάριο του 2001 και η πρώτη του συμμετοχή σε τουρνουά έγινε το 2002, όταν η Ακτή Ελεφαντοστού απέτυχε στο AFCON εκείνης της χρονιάς. 4 χρόνια μετά έφτασε στον πρώτο του τελικό στο AFCON, όπου η εθνική Ακτής Ελεφαντοστού ηττήθηκε στα πέναλτι από την Αίγυπτο, με τον Κόλο να σκοράρει εύστοχα το δικό του πέναλτι.

Το ίδιο καλοκαίρι, ο Τουρέ έκανε το ντεμπούτο του στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Γερμανία, όπου η εθνική του ομάδα ηττήθηκε σε 2 παιχνίδια, πριν νικήσει το 3ο παιχνίδι, στο οποίο ο Κόλο δεν αγωνίστηκε. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ο Τουρέ έπαιξε ως αρχηγός στον φιλικό αγώνα με το Καμερούν.

Στα AFCON του 2008 και 2010, ο Τουρέ ήταν βασικό μέλος των αποστολών, αλλά η Ακτή Ελεφαντοστού δεν μπόρεσε να φτάσει στον τελικό. Το 2008, ηττήθηκε στα ημιτελικά από την Αίγυπτο και το 2010 στα προημιτελικά από την Αλγερία. Το καλοκαίρι του 2010, ο Τουρέ ήταν αρχηγός της εθνικής του ομάδας στην ισοπαλία με την Πορτογαλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου η Ακτή Ελεφαντοστού απέτυχε για μια ακόμα φορά να προκριθεί.

Το 2012 ο Τουρέ ήταν ο μοιραίος στην ήττα της Ακτής Ελεφαντοστού στον τελικό του AFCON, χάνοντας ένα πέναλτι, με αποτέλεσμα η Ζάμπια να χρηστεί πρωταθλήτρια. Η «λύτρωση» δεν ήρθε για τους Ιβοριανούς τον επόμενο χρόνο, βιώνοντας ξανά αποκλεισμό από την Νιγηρία στα προημιτελικά, όμως για 3ο συνεχόμενη φορά βρέθηκαν στο Μουντιάλ. Αν και έφτασαν πολύ κοντά στην πρόκριση στους "16", ήττα από την Ελλάδα στο τελευταίο παιχνίδι (το μόνο που αγωνίστηκε ο Τουρέ), έβαλε τέλος στα όνειρα πρόκρισης.

Το 2015, σε αυτήν που έμελλε να είναι η τελευταία εμφάνιση του Τουρέ με το εθνόσημο, η Ακτή Ελεφαντοστού κατάφερε να φτάσει ξανά στον τελικό του AFCON. Εκεί, απέναντι στην Γκάνα, το παιχνίδι κρίθηκε στα πέναλτι , με τον Τουρέ να ευστοχεί στο δικό του πέναλτι και την Ακτή Ελεφαντοστού να κατακτάει το τρόπαιο, με τον Τουρέ να ολοκληρώνει μια τεράστια καριέρα με το εθνόσημο, με έναν τίτλο.

Με 120 εμφανίσεις, ο Τουρέ είναι ο 2ος παίκτης με τις περισσότερες εμφανίσεις στην ιστορία της χώρας του και είναι μέλος μιας «χρυσής γενιάς», μαζί με τον αδελφό του, τον Ντρογκμπά και τον Ζοκορά. Λίγοι παίκτες έχουν αγαπηθεί από το αγγλικό ποδόσφαιρο όσο ο Τουρέ, λόγω της χαρούμενης διάθεσής του και του πάθους που έδινε σε κάθε εμφάνισή του.