Λένε πως το ποδόσφαιρο είναι ο «βασιλιάς των αθλημάτων», η νίκη του αουτσάιντερ απέναντι στα φαβορί, η απόσταση ανάμεσα στην απόδοση και στον νικητή, αλλά κυρίως οι ιστορίες και τα αφηγήματα που <<γεννάει>> το κατατάσουν στην κορυφή όλων. Ιστορίες τέτοιες, που ακόμα και αν φαντάζουν παραμυθένιες καμιά φορά βγαίνουν πέρα για πέρα αληθινές!
Το βράδυ της 29ης Μαΐου το συλλογικό αποθημένο ενός σωματείου και των χιλιάδων οπαδών του βγήκε πραγματικότητα! Ο Ολυμπιακός απέναντι στην Φιορεντίνα, στην ρωγμή του χρόνου, με το ιστορικό γκολ του Ελ Κααμπί στο 116′ της παράτασης κατέκτησε το UEFA Conference League, έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε ευρωπαϊκό τρόπαιο, και εκπλήρωσε τον ευσεβή πόθo όλων των ανθρώπων που αγάπησαν τον συγκεκριμένο σύλλογο.
Όλα αυτά σε μια σεζόν που χρίζει μελέτη, αφού οι Πειραιώτες αλλάξαν τρεις προπονητές και έκαναν 7 μεταγραφικές κινήσεις στην περίοδο του Ιανουαρίου!
Μετά από αυτήν την ιστορική κατάκτηση το Athletic-Square.gr ανατρέχει στα σημαντικότερα σημεία της πορείας των «ερυθρόλευκων» στο Conference League που οδήγησαν σε αυτήν την ιστορική κορυφή.
Τα playoffs με την Φερεντσβάρος
Βρισκόμαστε στις 15 Φεβρουάριου του 2024, ο Ολυμπιακός μόλις είχε προχωρήσει σε αλλαγή στην τεχνική του ηγεσία με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ να κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο της ομάδας στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Φερεντεσβάρος.
Πρωταγωνιστής για τους «ερυθρόλευκους», ο συνήθης ύποπτος για όλη την σεζόν, Αγιούμπ Ελ Κααμπί, ο οποίος στο 83ο λεπτό της αναμέτρησης έδωσε το προβάδισμα στην ομάδα του. Οι Πειραιώτες είχαν την πρωτοβουλία στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού και κατάφεραν να μετουσιώσουν την υπεροχή τους σ’ ένα γκολ.
Ήταν το πρώτο ψήγμα για το τι θα επακολουθήσει, η πρώτη σπίθα για την «πυρκαγιά» που επρόκειται να ξεσπάσει σε 3 μήνες!
Στην ρεβάνς μια εβδομάδα μετά η ομάδα του Πειραιά πραγματοποίησε την πρώτη της μεστή εμφάνιση στην σεζόν, κυριαρχώντας στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα και με ένα κερδισμένο πέναλτι ύστερα από το χέρι του Μαϊ σκόραρε με τον Ελ Κααμπί και πήρε μια καθαρή πρόκριση με συνολικό σκορ 2-0. Επόμενος «σταθμός» η Μακάμπι Τελ Αβίβ.
Από τον απόλυτο εφιάλτη στην αρχή του ονείρου
Οι ερυθρόλευκοι υποδέχτηκαν την Μακάμπι με στόχο να προκριθούνε μετά από πολλά χρόνια στην φάση των «8» σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Η αρχή όχι μόνο δεν ήταν ιδανική αλλά καταστροφική!
Η ήττα με 1-4! Και η αποκαρδιωτική εικόνα ιδαίτερα στον αμυντικό τομέα δεν άφηνε πολλά περιθώρια πίστης, όμως οι πρωταγωνιστές, οι πάικτες και ο προπονητής το πίστευαν.
Η ιστορική ρεβάνς στην Τόπολα, θα αποτελεί το απόλυτο milestone σε οποιοδήποτε αφιέρωμα ή ντοκιμαντέρ θα προκύψει στο μέλλον για την πορεία των Πειραιωτών. Εκεί γεννήθηκε το όνειρο, η πίστη πως αφού συνέβει αυτό, όλα μπορούν να συμβούν.
Οι ερυθρόλευκοι τα έδωσαν όλα και με θρυλική εμφάνιση βγαλμένη από όνειρο διέλυσαν με 6-1 τη Μακάμπι Τελ Αβίβ στην παράταση και προκρίθηκαν στα προημιτελικά του Conference League.
Το πρώτο μέρος ήταν τρελό για τον Ολυμπιακό. Ο Ποντένσε άνοιξε το σκορ στο 10ο λεπτό, με τον Φορτούνη στο 36′ να διπλασιάζει τα τέρματα των ερυθρόλευκων στην αντεπίθεση. Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί στο 45+3′ έφερε την απόλυτη ισορροπία στο συνολικό σκορ, κάνοντας το 3-0. Ο Ζαχάβι στο 57ο λεπτό με εκτέλεση πέναλτι έδωσε ξανά σκορ πρόκρισης στους Ισραηλινούς. Όμως, ο Ελ Κααμπί με ένα απίστευτο ψαλίδι στο 65′ έκανε το 4-1 για τον Ολυμπιακό, ισοφαρίζοντας ξανά το σκορ του πρώτου ματς. Στην παράταση με τα γκολ των Γιόβετις και Ελ Αραμπί το “θαύμα” ολοκληρώθηκε και οι προημιτελικοί ήταν γεγονός.
Το “σταύρωμα” με την Φενερμπαχτσέ και η πρόκριση στους ημιτελικούς για πρώτη φορά στην ιστορία
Ο πρώτος προημιτελικός απέναντι στην Φενέρ θα μπορούσε να είναι δυο διαφορετικοί αγώνες σε έναν. Στο πρώτο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν ισοπεδωτικός, εφαρμόζοντας το ποδοσφαιρικό του πλάνο ( έντονη πίεση ψηλά, άμεση μεταφορά της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση) προηγήθηκε με 3-0 χάρις στο τρομερό γκολ του Κώστα Φορτούνη και τα γκολ των Γιόβετις και Τσικίνιο.
Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, η Τουρκική ομάδα κατάφερε να μειώσει σε 2-3 μετά από μια σειρά κακών επιλογών και εκτιμήσεων των <<ερυθρόλευκων>>, οι οποίοι έπρεπε να ταξιδέψουν στην Κωνσταντινούπολη για να υπερασπιστούν το προβαδισμά τους.
Στην Τουρκία ο αγώνας δεν ξεκίνησε και με τους καλύτερους «οιωνούς», ο Καχβετσί άνοιξε το σκορ στο 12′ και η συνέχεια έμοιαζε αβέβαιη, όμως ο Ολυμπιακός άντεξε παρά την πίεση της τουρκικής ομάδας το ματς οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί, η ελληνική ομάδα ήταν καλύτερη και έτσι παρ’ότι δεν σκόραρε μπήκε με καλύτερη ψυχολογία στην διαδικασία των πέναλτι.
Έτσι, γεννήθηκε ένας ποδοσαφαιρικός ήρωας που άκουγε στο όνομα Κωνσταντής Τζολάκης! Σταμάτησε τους Τάντιτς, Ουντέρ και Μπονούτσι και έδωσε την ιστορική πρόκριση στην ομάδα του, για πρώτη φορά σε ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης, παρά τα χαμένα πέναλτι των Ελ Αραμπί και Ροντινέι.
Η θρυλική παράσταση απέναντι στην Άστον Βίλα
Όσο κυλούσε η σεζόν ο Ολυμπιακός γινόταν όλο και πιο συμπαγής σαν ομάδα. Τα “μπορώ” του στον αγωνιστικό χώρο γινόταν όλο και περισσότερα, κανείς όμως δεν μπορούσε να φανταστεί πως η συγκεκριμένη πρόκριση θα ήταν η πιο κυριαρχική από όλες!
Οι «ερυθρόλευκοι» ταξίδεψαν στο Μπέρνμιγχαμ για να αντιμετωπίσουν μια ομάδα που βρισκόταν στην τέταρτη θέση της Premier League και όχι μόνο κέρδισαν, αλλά εξέθεσαν όλες τις αδυναμίες της αγγλικής ομάδας και έδειξαν όλες τις δικές τους αρετές.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ιδανικά το παιχνίδι, με τον Αγιούμπ Ελ Κααμπί να ανοίγει το σκορ στο 17′ και να κάνει το 2-0 στο 29′. Οι Βίλανς απάντησαν, με τον Γουότκινς να μειώνει στο 45+1′. Ο Ντιαμπί έφερε ισορροπία στο 52′. Ωστόσο, οι Πειραιώτες έδειξαν τεράστια αποθέματα και μέταλλο. Ο Αγιούμπ Ελ Κααμπί πέτυχε το χατ-τρικ με πέναλτι στο 56′, με τον Έσε στο 67ο λεπτό να βάζει το τέταρτο γκολ για τους ερυθρόλευκους. Στο 84′ ο Ντόουγκλας Λουίζ έχασε πέναλτι και οι «ερυθρόλευκοι» κατέκτησαν ένα πολύ μεγάλο προβάδισμα.
Η ρεβάνς με την Αστον Βίλα αποτελεί την πιο ιστορική βραδιά στην ιστορία αυτού του σωματείου! Σε ενα Καραϊσκάκης πιο όμορφο από κάθε άλλη φορά, με έναν κόσμο πάνω από κάθε φάση, κάθε διεκδίκηση ο Ολυμπιακός έκανε το καλύτερο τακτικά παιχνίδι του στην σεζόν! Xωρίς να έχει την κατοχή της μπάλας χάρη στην αμυντική του προσήλωση και στην πιεσή του ψηλά χάλασε το build-up της Αστον βίλα, δεν της επέτρεψε να κάνει πολλές σημαντικές ευκαιρίες και με τον “killer” Ελ Κααμπί πήρε μια καθαρή και άνετη νίκη και έδωσε ραντεβού με την ιστορία του στον τελικό της 29 Μαΐου στην OPAP Arena.
Η βραδιά της στέψης που..ήταν όλοι εκεί
Συμβαίνει σε ιστορικές βραδιές για έναν σύλλογο, όλοι όσοι έχουν προσφέρει στην πρόσφατη και μη ιστορία του να βρίσκονται στο μεγάλο ραντεβού, στην στιγμή που οι πόθοι όλων εκπληρώνονται!
Το βράδυ της Τετάρτης 29 Μαΐου ήταν όλοι εκεί, για το πλήρωμα του χρόνου, για την στιγμή της δικαίωσης!
Το παιχνίδι έσπασε καρδιές καθώς και οι δύο ομάδες είχαν τις στιγμές τους αλλά ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που εν τέλει με το τέρμα του Μαροκινού στράικερ στο 116′, ο οποίος έφτασε σε μια ανεπανάληπτη επίδοση, έδωσε τη νίκη στην ομάδα του και το πανηγύρισε έξαλλα με όλους τους παίκτες των «ερυθρολεύκων».
Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ είχε ψυχή, έδειξε χαρακτήρα, δεν επηρεάστηκε από την Φιορεντίνα που έδειξε να πατάει καλύτερα στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειας του αγώνα και ήταν ανώτερος στα τελευταία λεπτά του αγώνα αλλά και στα δύο ημίχρονα της παράτασης και έφτασε δίκαια στην κορυφή της Ευρώπης.
Με ήρωα τον Ελ Κααμπί που πέτυχε μια ακόμη γκολάρα, με τον Τζολάκη να κάνει ξανά τον Σούπερμαν όποτε χρειάστηκε, τον Ρέτσο να κάνει το παιχνίδι της ζωής του, τον Ιμπόρα να φτάνει σε έναν ακόμη ευρωπαϊκό τίτλο, τον Έσε να καταπίνει χιλιόμετρα και εν γένει όλους τους “ερυθρόλευκους” να δίνουν ότι είχαν και δεν είχαν για να πάρει ο Ολυμπιακός το τρόπαιο.
Πέρα όμως από τις αγωνιστικές ιστορίες, τις τρεις αλλαγές προπονητών, την αγωνιστική κάθοδο την έλευση του Μεντιλίμπαρ και την “μεταμόρφωση”, τις σπουδαίες στιγμές των προκρίσεων, τα λεπτά μέχρι την επικύρωση του γκολ στον τελικό, πάνω από όλα αυτα στέκουν τα συναισθήματα!
Τα συναισθήματα των χιλιάδων οπαδών που, είτε βρέθηκαν στο γήπεδο, είτε στο κέντρο του Πειραιά και βίωσαν την απόλυτη υπερβατικότητα στο γκολ του τελικού, που πανηγύρισαν με όλη τους την ψυχή, που βίωσαν το απωθημένο της ευρωπαϊκής διάκρισης να εκπληρώνεται και κάλεσαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα για να τους πουν “Το πήραμε Μπαμπά, το πήραμε μαμά” γιατί σε τελική ανάλυση όλοι δεν διαφέρουμε μεταξύ μας, θελουμε κατι που αγάπαμε να πετύχει και κάποιον να το μοιραστούμε!