Ο Μάνος Σταραμόπουλος είναι δημοσιογράφος, αναλυτής Διεθνούς Ποδοσφαίρου
και Υποθέσεων και ο παλαιότερος εν ενεργεία διεθνολόγος του Ελληνικού
Αθλητικού Τύπου. Συνιστά το μοναδικό Έλληνα δημοσιογράφο που ψηφίζει για την απονομή της Χρυσής Μπάλας, του μεγαλύτερου βραβείου που απονέμεται σε ποδοσφαιριστή, όντας μέλος της επιτροπής, αδιάλειπτα για 35 χρόνια. Έχει πάρει συνέντευξη από θρύλους του αθλήματος όπως ο Πελέ, ο Μαραντόνα και ο Κρόιφ, ενώ παράλληλα είναι μέλος του διεθνούς ινστιτούτου ιστορίας και στατιστικών ποδοσφαίρου(IFFHS). Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την τιμή και την χαρά που μας έκανε να παραχωρήσει συνέντευξη αποκλειστικά στο athletic square.
Ξεκινώντας θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη δημοσιογραφία εν γένει και τι σας ώθησε στην αθλητική δημοσιογραφία ;
Όταν ήμουν μικρό παιδί παρακολουθούσα κάθε Σάββατο αγγλικό ποδόσφαιρο που περιέγραφε ο μοναδικός Γιάννης Διακογιάννης. Σιγά-σιγά είδα ότι αυτό το θέμα μου έδινε μέσα μου μία απερίγραπτη χαρά. Άρχισα δειλά δειλά να γράφω σ’ ένα τετράδιο συνθέσεις και να παίρνω το ΦΩΣ. Ξεκίνησα να δημιουργώ το δικό μου αρχείο . Στη μία σελίδα έβαλα τους τερματοφύλακες με διάφορα σύμβολα πέραν της ημερομηνίας γέννησής τους , το ύψος , το βάρος και τις συμμετοχές (εάν είχε στην εθνική του ομάδα). Με δικά μου σύμβολα + – καταλάβαινα αν πήρε μεταγραφή, αν έφυγε από την ζωή κλπ. Κάποια στιγμή γράφτηκα στο BCA (Οικονομικό κολλέγιο) για να πάρω αναβολή. Και σε λίγο αφού κτύπησα διάφορες πόρτες εφημερίδων εκείνη που μου άνοιξε ήταν η Βραδυνή. Και έτσι έγινε το πρώτο βήμα…Μετά ήρθε η πρόταση από τον Ελεύθερο Τύπο και τον αείμνηστο διευθυντή του αθλητικού της , τον Χρήστο Ράπτη τον οποίο και θεωρώ μέντορά μου…Ο Ράπτης μου έβαλε το «μικρόβιο» πως να ψάχνω την κάθε είδηση…
Ποια ήταν η πρώτη μεγάλη σας επιτυχία που σας έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη ;
Θεωρώ αυτή με τον Μίλος Σέστιτς όπου είχα καταφέρει να πληροφορούμαι όταν ήταν στο στάδιο των διαπραγματεύσεων ο Ολυμπιακός με τον Ερυθρό Αστέρα τι ακριβώς γινόταν. Μάλιστα αυτά που έγραφε ο Ελεύθερος Τύπος πήγαινε μία ημέρα μπροστά. Και βεβαίως όταν ήρθε ο Σέστιτς στην Ελλάδα με τον τότε Γενικό διευθυντή του Ερυθρού Αστέρα τον πανύψηλο παλιό μπασκετμπολίστα, Τσβέτσκοβτις ήμουν ο μόνος στο αεροδρόμιο που γνώριζε την ακριβή ώρα άφιξής του. Έπειτα πρέπει να πω και για τον Ολεγκ Προτάσοφ και τον Μπλαχίν . Θυμάμαι ήμουν σε άδεια και κτυπά το σταθερό τηλέφωνο στο σπίτι μου. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο ανταποκριτής του France Football, στην Ουκρανία, Αβντέι Πινάλοφ. Μου λέει είμαστε με τον Προτάσοφ στο Βερολίνο και ερχόμαστε για τον Ολυμπιακό. Καταλαβαίνετε πως ένιωσα. Πήρα αμέσως τον Λεωνίδα Μποσινάκη, αυτός την εποχή εκείνη ήταν υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος και βγήκαμε την άλλη ημέρα με το θέμα αυτό».
Είστε ο μοναδικός Έλληνας δημοσιογράφος που ψηφίζει για το νικητή της χρυσής μπάλας. Μάλιστα εδώ και 35 χρόνια αδιάλειπτα. Ποια ήταν τα συναισθήματά σας την πρώτη χρονιά και πόσο σας βάρυνε τότε ως νέο δημοσιογράφο το βάρος της ευθύνης ; Πλέον ως βετεράνος στο διαγωνισμό τι έχει αλλάξει για εσάς από άποψη συναισθημάτων ;
«Θυμάμαι σαν τώρα την ημέρα εκείνη του 1988. Ήταν Τρίτη καθώς στη δημοσιογραφία σχεδόν τα περισσότερα καλά μου έχουν συμβεί την ημέρα αυτή. Τρίτη με είχε πάρει τηλέφωνο στην Βραδυνή ο Χρήστος Ράπτης και με είχε καλέσει το βράδυ εκείνο να μιλήσουμε με την πρότασή του…Ε λοιπόν ήταν Τρίτη ξανά, γύρω στις 8 το απόγευμα όταν κτύπησε το τηλέφωνό μου στον Ελεύθερο Τύπο. Εδώ πρέπει να πω ότι από την ημέρα που είχα προσληφθεί με μεταγραφή στον Ελεύθερο Τύπο ο Ράπτης μου είχε δείξει με τον τρόπο του πως πρέπει να λειτουργώ καλύτερα. Έτσι είχα αρχίσει να ενοχλώ καθημερινά με δύο ή και τρία τηλεφωνήματα τις ξένες εφημερίδες όπου πρέπει να παραδεχθώ ότι στην αρχή, μου έκλειναν το τηλέφωνο. Φυσικά δεν υπήρχαν κινητά τότε. Αφού λοιπόν τους…ζάλιζα με τα συνεχή τηλεφωνήματα κάποια στιγμή μου μίλησαν κι έτσι απέκτησα οικειότητα. Μάλιστα μετά από κάποιο διάστημα μου έδιναν (εγώ ζητούσα) και του σπιτιού, λόγω της διαφοράς της ώρας. Είχα και έχω αφού με την πάροδο των ετών γίναμε φίλοι σχεδόν με όλους, το ελεύθερο να τους καλέσω οποιαδήποτε στιγμή κρίνω πως χρειάζομαι μία πληροφορία. Το απόγευμα λοιπόν για να επανέλθω στο ερώτημά σας ο φίλος (πλέον) διευθυντής του διεθνούς Τμήματος του France Football, o Σαβιέ Μπαρέ, μου λέει «Μάνο, γεια σου. Ο Γιάννης Διακογιάννης αποχωρεί και η διοίκηση του περιοδικού κι εγώ θέλουμε να αναλάβεις εσύ την θέση του ανταποκριτή της Equipe και του France Football στην Ελλάδα. Όπως καταλαβαίνετε ήταν σα να κατέκτησα τον …κόσμο. Η χαρά και η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Το ίδιο νοιώθω και τώρα κάθε φορά που έρχεται η ώρα να ψηφίσω ή να συναντήσω, όπως πρόσφατα στο Βερολίνο στην 30ή Γενική Συνέλευση της ECA (Ευρωπαϊκή ομοσπονδία συλλόγων) σημαντικά πρόσωπα του ποδοσφαίρου…»
Είστε παράλληλα μέλος του διεθνούς ινστιτούτου ιστορίας και στατιστικών ποδοσφαίρου (IFFHS). Ένας άκρως σημαντικός, οικουμενικός οργανισμός που απονέμει πολυάριθμα βραβεία ανάμεσα τους και αυτό του κορυφαίου πλεϊμέικερ. Πείτε μου λίγα λόγια για αυτήν την ομοσπονδία.
«Πριν αρκετά χρόνια στην Ζυρίχη πιο συγκεκριμένα που βρισκόμουνα για τα έπαθλα της FIFA (πρέπει να πω ένα διάστημα που είχε υπαχθεί υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας ομοσπονδίας η Χρυσή Μπάλα, ψήφιζα γι αυτήν. Μετά όταν ανέλαβε πρόεδρος ο Τζιάνι Ινφαντίνο διαχώρισαν τα «θέλω» τους και παρέμεινα στο France Football, όπου είμαι ο δεύτερος μακροβιότερος μετά τον Βέλγο (φίλο) Μισέλ Ντιμπουά…. Εκεί λοιπόν ο σημερινός αντιπρόεδρος της IFFHS,μου μίλησε για το όραμα της νέας ηγεσίας και μου πρότεινε να αναλάβω εκ μέρους της Ελλάδος, όπως κι έγινε..»
Είστε ένας δημοσιογράφος που έχει πάρει συνέντευξη από μύθους, πραγματικούς θρύλους του παγκοσμίου ποδοσφαίρου όπως οι Ροναλντίνιο, Πλατινί, Μαραντόνα, Ζιντάν, Πελέ Μπεκενμπάουερ και Κρόιφ. Υπάρχει κάποια εξ’ αυτών που ξεχωρίζετε ;
«Η μεγάλη μου συμπάθεια, είναι ο Φράντς Μπέκενμπαουερ. Τον είχα δει από κοντά για πρώτη φορά στο στάδιο Καραϊσκάκη τότε, εναντίον της Ελλάδος και είχε πετύχει ένα απίστευτης ομορφιάς γκολ στο Νίκο Χρηστίδη . Μου έκανε μεγάλη εντύπωση και άρχισα να τον παρακολουθώ επισταμένως έως που τον συνάντησα σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, μου έδωσε αρκετές συνεντεύξεις και έχουμε μία σπουδαία φιλία. Τον Πελέ τον γνώρισα και στην Αθήνα που είχε έρθει και του πήρα συνέντευξη και σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, μετά. Ο Ροναλντίνιο στα 50 χρόνια του εορτασμού της «Χρυσής Μπάλας» με προσκάλεσε στο ρεστωράν που ήταν με την οικογένειά του, μου γνώρισε την μητέρα και τα αδέλφια του και κάναμε μία μεγάλη συνέντευξη για ένα περιοδικό το Champions Match (το έβγαζαν ο Γιάννη Μηνδρινός με το Νίκο Δελαγραμμάτικα)»
Ο Μάνος Σταραμόπουλος με τους θρύλους Ρομπέρτο Κάρλος και Ραούλ
Ποιον θεωρείτε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών ;
Κατά την προσωπική μου εκτίμηση που δεν είναι απαραίτητο να συμφωνεί κάποιος, ο κορυφαίος όλων των εποχών είναι ο ΠΕΛΕ. Τα πράγματα που έχει κάνει στην σταδιοδρομία του είναι κάτι το απίστευτο, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι τότε η τηλεόραση δεν ήταν στα σπίτια όλου του κόσμου και προπαντός δεν υπήρχαν και τα σημερινά μέσα, που βλέπεις τον ποδοσφαιριστή 5-10 φορές από διαφορετικές θέσεις και φάσεις…»
Αναφορικά με την ψηφοφορία για τη Χρυσή μπάλα , υπάρχουν χρονιές σε αυτά τα 35 χρόνια συνεχούς παρουσίας σας, που αμφιταλαντευτήκατε μέχρι τελευταία στιγμή για την ψήφο σας ;
Κοιτάξτε, πάντα είχα και έχω ως κύριο μέλημά μου να ακολουθώ τα κριτήρια που θέτει η διοίκηση του οίκου Philippe Amaury που έχει στην ιδιοκτησία του την L’ Equipe, το τηλεοπτικό κανάλι και το France Football. Έτσι θεωρώ ότι έχω κάνει όσο καλύτερα μπορώ το καθήκον μου. Στηριζόμενος στα κριτήρια έχω ψηφίσει τον Ινιέστα το 2010 ως κορυφαίο. Τον Κασίγιας το 2012. Το Νόιερ το 2014, τον Ριμπερί λίγο μετά. Γιατί θεωρώ ότι είναι πολύ πιο δύσκολο για έναν τερματοφύλακα ή αμυντικό, να πάρει την Χρυσή Μπάλα το σπουδαιότερο και ευγενέστερο ατομικό έπαθλο παγκοσμίως . Όμως αρκετοί συνάδελφοι ειδικά μετά το 2007 που το βραβείο εξελίχθηκε σε παγκόσμιο, έχουν ψηφίσει περισσότερο τους μεσοεπιθετικούς και επιθετικούς Μέσι και Ρονάλντο που είναι σχεδόν καθημερινά στην επικαιρότητα. Μάλιστα και ο ίδιος ο Σάμουελ Ετό είχε επικρίνει τους συμπατριώτες του δημοσιογράφους για το θέμα αυτό…»
Φέτος έχετε κατασταλάξει ως προς το ποιους θα ψηφίσετε, χωρίς φυσικά να μας τους αποκαλύψετε ;
«Κατά το πλείστον ναι. Τα κριτήρια τουλάχιστον το πρώτο όπως καλώς θα γνωρίζετε έχουν αλλάξει. Ενώ πρώτα μετρούσε όχι μόνο τι έχει πετύχει στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο ο ποδοσφαιριστής, αλλά και πόσο βοήθησε την ομάδα του, η οποία τον ακριβοπληρώνει και κατ’ επέκταση και ο φίλαθλος που δίνει από το υστέρημά του για ένα εισιτήριο. Τώρα μετράει αποκλειστικά ως πρώτο και βασικότατο κριτήριο τι έχει πετύχει ο ποδοσφαιριστής!»
Είστε καθηγητής σε σχολές δημοσιογραφίας εδώ και χρόνια με καθοριστική συνεισφορά. Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον, που πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα η σε ένα παιδί που σκέφτεται να ασχοληθεί με το εν λόγω πεδίο ;
«Κατ’ αρχάς προσωπικά θεωρώ λειτούργημα την Δημοσιογραφία. Αναγνωρίζω ότι έχουν γίνει αρκετά λάθη και κάπου έχει χαθεί η σωστή κατεύθυνσή της. Όμως όποιος πραγματικά αγαπάει αυτό που κάνει, ό,τι επάγγελμα διαλέξει, θα πρέπει να έχει γερό στομάχι. Περισσότερο φυσικά στην δημοσιογραφία. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει, οπότε χρειάζεται Υπομονή και επιμονή.»
Τι θυμάστε από την ημέρα που πήρατε συνέντευξη τόσο από τον Πελέ όσο και από τον Μαραντόνα ; Ήταν εύκολο να τους προσεγγίσετε ;
«Με τον Μαραντόνα ήταν τον Μάιο του 1994 στο Τελ Αβίβ. Η εθνική Αργεντινής θα ήταν αντίπαλος της Ελλάδος στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου των Ηνωμένων Πολιτειών. Είχα πάει αποστολή από τον Ελεύθερο Τύπο. Ισραηλινοί συνάδελφοι μου είχαν πει ότι η Αργεντινή θα μείνει στο ξενοδοχείο Ραμαντάν (αν θυμάμαι καλά)και για να δεις τον Μαραντόνα εκεί πρέπει να μείνεις. Φρόντισα να κλείσω εκεί δωμάτιο. Τον περίμενα το μεσημέρι στο φαγητό όπως και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές. Μόλις τον βλέπω φωνάζω το όνομά του αλλά προφανώς δεν με άκουσε και τον έπιασα από τον ώμο. Αμέσως δύο με πολιτικά που ήταν δίπλα του (της Μοσάντ) κάνουν να βγάλουν όπλο. Προς στιγμή πήγα να τα χάσω , αλλά πρόλαβα κι έβγαλα την διεθνή δημοσιογραφική ταυτότητα (AIPS) οπότε τα πνεύματα ηρέμησαν. Μετά όλα κύλησαν ομαλά. Με τον Πελέ όλα ήταν ήσυχα. Τον βρήκα στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία που είχε έρθει …»
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την κουβέντα μας
About the Author
