Η ταλαντούχα παίκτρια χειροσφαίρισης του Εθνικού Κοζάνης και συγχρόνως φοιτήτρια της Ψυχολογίας Σοφία Χατζησαββίδου, μιλώντας για διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, σχετικά με τον αθλητισμό και μη, τα οποία αξίζει να μοιραστούμε με εσάς! Πριν λοιπόν από όλα αυτά αξίζει, να αναφερθεί πως η Σοφία την περσινή χρονιά αναδείχθηκε καλύτερο αριστερό εξτρέμ του πρωταθλήματος νεανίδων, ενώ βρισκόταν και στην καλύτερη δεκάδα των σκόρερ με 21 γκολ!
Πιο αναλυτικά, σε ερώτηση για το πώς και πότε ξεκίνησε το χάντμπολ η Σοφία δήλωσε :
«Το χάντμπολ το ξεκίνησα στην έκτη δημοτικού, όταν ήμουν 12 ετών σχετικά μεγάλη. Αυτό που με έκανε να ξεκινήσω το χάντμπολ ήταν η μικρή μου αδερφή. Έως τότε έκανα τραμπολίνο, όμως εξαιτίας των κακών συνθηκών αποφάσισα να δοκιμάσω το χάντμπολ το οποίο ήταν κάτι καινούργιο και αξιοπερίεργο για εμένα»
Για τους προπονητές που τη βοήθησαν και για το τι είναι το χάντμπολ για εκείνη:
«Ο πρώτος προπονητής που πραγματικά ασχολήθηκε με εμένα ήταν ο κύριος Μάκης Κιοσές, ο οποίος με βοήθησε να αποκτήσω τις βάσεις αυτού που έχω καταφέρει να είμαι σήμερα! Ωστόσο, αυτός ο οποίος πρωτοπίστεψε σε εμένα και διέκρινε το ταλέντο μου ήταν ο σημερινός μου προπονητής , ο κύριος Γιώργος Παπαδόπουλος, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα για τη διάκρισή μου στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και στον οποίο οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ! Σχετικά τώρα με το τι αποτελεί το χάντμπολ για εμένα , θα έλεγα πως είναι τρόπος ζωής. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό! Το χάντμπολ νομίζω πως έδωσε ένα γνώμονα στη ζωή μου, μια πειθαρχία , με έμαθε να μοιράζομαι , να αισθάνομαι και να μην τα παρατώ ποτέ! Άλλωστε, ακόμα και τώρα που είμαι φοιτήτρια στην Θεσσαλονίκη πηγαινοέρχομαι στην Κοζάνη για να βοηθάω την ομάδα που έμαθα μέσα σε αυτή, τον Εθνικό Κοζάνης, στη δύσκολη πορεία της στην Α1γυναικών!»
Για την ανάδειξή της ως καλύτερο αριστερό εξτρέμ για τη σεζόν 2020-2021 καθώς και για τα όνειρά της σχετικά με το χάντμπολ:
«Την προηγούμενη σεζόν αναδείχθηκα ως καλύτερη αριστερή εξτρέμ του πανελλήνιου πρωταθλήματος νεανίδων. Το βραβείο αυτό μου χάρισε ό,τι ακριβώς αναζητούσα τόσα χρόνια, την ανταμοιβή της προσπάθειάς και των θυσιών που έχω κάνει καθώς και των πολλών και επίπονων προπονήσεων! Μου έδωσε δύναμη να συνεχίσω, με υπομονή και επιμονή, αποτέλεσε μια ψυχολογική ώθηση για εμένα. Χάρηκα που αναγνωρίστηκε η προσφορά μου με αυτό τον τρόπο. Από την άλλη τώρα , μελλοντική επιθυμία μου σχετικά με το χάντμπολ είναι να αποδίδω όσο το δυνατόν καλύτερα σε προπονήσεις και αγώνες έτσι ώστε να καταφέρω να εξελιχθώ και να αναδείξω μέσω του αθλητισμού την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου!»
Για το γεγονός ότι συνδυάζει σπουδές και πρωταθλητισμό:
«Πλέον είμαι φοιτήτρια ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης . Η σχολή μου είναι ιδιαίτερα απαιτητική και χρειάζεται να αφιερώνω πολλές ώρες μελέτης προκειμένου να ανταποκρίνομαι Η αλήθεια είναι πως φέτος είναι δύσκολο να συνδυάζω και τα δύο αφού πρέπει κάθε σαββατοκύριακο να φεύγω προκειμένου να ακολουθώ τους αγώνες της ομάδας ! Πάντως μέχρι στιγμής τα καταφέρνω , αν και πρόθεση μου του χρόνου είναι να βρω μια ομάδα στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να μπορώ να συνδυάζω πρωταθλητισμό και φοιτητική ζωή αρμονικά. Σχετικά με τον πρωταθλητισμό , από τότε που ξεκίνησα αποτέλεσε κομμάτι της ζωής μου. Με την ομάδα συμμετείχαμε σε όλα τα πανελλήνια πρωταθλήματα και τις περισσότερες φορές φέρναμε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Για να συμβεί αυτό όμως χρειάζονται πολλές θυσίες και καθημερινές προπονήσεις , υγιεινή διατροφή και ζωή αλλά και στέρηση προσωπικής διασκέδασης σε πολλές περιπτώσεις . Υπήρχαν σαββατοκύριακα που έπρεπε να στερηθούμε την παρέα και την ξεκούρασή μας ενώ την περσινή χρονιά μέσα σε αυτά έπρεπε να προσθέσουμε και τα φροντιστήρια για τις Πανελλήνιες! Ωστόσο, η αλήθεια είναι πως η ομάδα μέσα από αυτές τις διαδικασίες συγκροτείται , μέσα από όλες αυτές τις εμπειρίες, θετικές και μη. Επίσης εξαιτίας όλων αυτών έχω φτάσει στο σημείο να έχω ”ερωτευτεί” το χάντμπολ αφού μου έχει προσφέρει τόσα πολλά!»
Για την υποβάθμιση που δέχεται στην Ελλάδα ο γυναικείος αθλητισμός και γενικότερα για τα στερεότυπα που υπάρχουν:
«Το γυναικείο χάντμπολ όπως και κάθε άλλο γυναικείο άθλημα δεν είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο και επίσης στη χώρα μας θεωρείται ερασιτεχνικό. Είναι πράγματι δυσάρεστο να βλέπεις το άθλημά σου να μην απολαμβάνει της προσοχής που του αναλογεί και να υποβαθμίζεται μέρα με τη μέρα. Εκτός του χάντμπολ όμως , κάθε άλλο γυναικείο άθλημα αντιμετωπίζεται με λιγότερο ενδιαφέρον από το αντίστοιχο ανδρικό. Τρανό παράδειγμα στη δική μας περίπτωση τουλάχιστον αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο μοιράζονται οι ώρες των προπονήσεων στο γήπεδο, αφού παρά το γεγονός ότι αγωνιζόμαστε στην Α1 και παρά τις διακρίσεις μας , τα ανδρικά τμήματα έχουν προτεραιότητα και σε αυτό! Ελπίζω αυτό να εκλείψει τα επόμενα χρόνια και να εξισωθεί η σημασία που δίνεται σε κάθε τμήμα!”
Για τα άτομα που τη στήριξαν και θέλει να ευχαριστήσει:
«Στην όλη πορεία μου με έχει στηρίξει πάνω από όλα η οικογένεια μου , που πίστεψε σε εμένα , με βοήθησε στις δύσκολες στιγμές που ήθελα να τα παρατήσω, μου έδωσε ένα μεγάλο κίνητρο να συνεχίσω και να προσπαθήσω περισσότερο, και αυτός είναι ο λόγος που ένα μεγάλο ποσοστό αυτού που είμαι σήμερα το χρωστάω σε αυτήν! Επίσης, ευχαριστώ τους προπονητές και τις πολύτιμες συμπαίκτριές μου που μου χάρισαν μαγικές στιγμές, μεγάλες συγκινήσεις και έναν τρόπο ζωής που ποτέ δε θα άλλαζα!»
Αυτή λοιπόν ήταν η Σοφία Χατζησαββίδου, πρότυπο αθλήτριας και μαθήτριας ! Σύσσωμη η οικογένεια του Αthletic-Square την ευχαριστεί για αυτή την ενδιαφέρουσα από πολλές μεριές συνέντευξη!
About the Author
