Πριν τρία χρόνια ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου για τα 800μ. γυναικών, κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Στίβου της Ντόχα. Πριν λίγους μήνες ξανά ανέβηκε στο βάθρο, κατακτώντας αυτή την φορά το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού Στίβου στο Βελιγράδι. Μαχήτρια, σπουδαία αθλήτρια αλλά και μία μοναδική προσωπικότητα.
Η Χαλίμα Ναακάϊ μίλησε για την καριέρα της και τους μελλοντικούς της στόχους στον Δημήτρη Ανδρουτσόπουλο, μιλώντας για τις δυσκολίες στην αρχή της καριέρας της, για την περηφάνια που ένιωσε όταν έγινε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια αλλά και για τα όνειρα της. Παράλληλα μας εξήγησε τι πήγε λάθος στους Ολυμπιακούς του Τόκιο και τόνισε την αθλητική ανάπτυξη που υπάρχει στην χώρα της.
Διαβάστε την συνέντευξη:
«Είχα πάρα πολλές δυσκολίες στην αρχή της καριέρας μου»
Πως ξεκίνησες την ενασχόληση σου με τον αθλητισμό;
«Άρχισα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό σε ηλικία επτά ετών στο σχολείο, αλλά ακόμα και στο σπίτι η μητέρα μου ήταν εξαιρετική αθλήτρια, πίστευα ότι μπορούσα να την προκαλέσω, οπότε όποτε ήθελε να με '' τιμωρήσει'' όταν έκανα μία αταξία, μπορούσα να το σκάσω και να με κυνηγάει μέχρι να το καταφέρει, γενικά η μητέρα μου με ενέπνευσε πολύ..»
Είχες δυσκολίες στην αρχή της καριέρας σου ;
«Φυσικά είχα πάρα πολλές δυσκολίες (α) Η αρνητικότητα από κάποιους, πίστευαν ότι οι άνθρωποι που κατάγονται από την κεντρική περιοχή της Ουγκάντα δεν μπορούν να κάνουν στίβο.
(β) πολλοί άνθρωποι της κοινότητας θεώρησαν ότι το να ασχολείσαι με τον Αθλητισμό είναι χάσιμο χρόνου
(Γ) Κριτική από διαφορετικά άτομα ότι κανένας άντρας δεν θα με παντρευτεί, λόγω των μυών μου
(δ) Κριτική ότι όσοι αθλούνται δεν τα πάνε καλά ακαδημαϊκά, που δεν ισχύει»
Πότε κατάλαβες ότι μπορείς να βιοποριστείς από τον Στίβο;
«Όταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο το έκανα με αθλητική υποτροφία αλλά μετά την αποφοίτησή μου, αποφάσισα να συνεχίσω να ασχολούμαι με τον Στίβο σε επαγγελματικό επίπεδο...»
Είχες κερδίσει πολλά μετάλλια πριν το χρυσό του 2019, ποιο από αυτά σε ώθησε περισσότερο να συνεχίσεις την προσπάθεια ώστε να φτάσεις στο σημείο να γίνεις Παγκόσμια Πρωταθλήτρια;
«Το Χρυσό μετάλλιο που κέρδισα το 2011 στο Isle of Man στους αγώνες νεανικής κοινότητας του Ηνωμένου Βασιλείου με ώθησε πολύ να συνεχίσω να εργάζομαι σκληρά...»
«Υπέροχο συναίσθημα να γίνεσαι Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, έγραψα ιστορία εκείνο το βράδυ»
Περιέγραψε το συναίσθημα του να τερματίζεις στην Ντόχα πρώτη και να κατακτάς χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα
«Ω Θεέ μου, ήταν υπέροχο συναίσθημα ποτέ, έγραψα ιστορία εκείνο το βράδυ και είμαι σίγουρη ότι αυτή η διάκριση θα εμπνεύσει τις επόμενες γενιές...»
Mετά από αυτό ένιωσες έντονη πίεση από τα media, τους επόμενους μήνες ή τα επόμενα χρόνια;
«Η πίεση ήταν ελαφρώς εκεί γιατί ήθελα να συνεχίσω να κερδίζω..»
Τι πήγε λάθος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο που δεν προκρίθηκες στον τελικό και φέτος ήταν ένα δικό σου comeback στο παγκόσμιο του κλειστού του Βελιγραδίου με το χάλκινο μετάλλιο ;
«Μετά τον Covid 19 και την πανδημία, άλλαξαν πολλά πράγματα, αλλά οι τραυματισμοί ήταν εκείνοι που με επηρέασαν πολύ. Φυσικά, εξάλλου το να φτάσει κανείς στο βάθρο είναι το όνειρο κάθε αθλητή»
«Να γίνω μία από τις μεγαλύτερες αθλήτριες στον κόσμο, υπάρχει μεγάλη ανάπτυξη στην Ουγκάντα»
Πιστεύεις πως είσαι στο peak της καριέρας σου και ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
«Νομίζω ότι μόλις άρχισα να βλέπω που βαδίζω αλλά έχω ένα μεγάλο όνειρο, να γίνω μία από τις μεγαλύτερες αθλήτριες σε όλον τον κόσμο...»
Θεωρείς τον εαυτό σου ως είδωλο για τα παιδιά στην Ουγκάντα, υπάρχει αθλητική εξέλιξη στην χώρα;
«Σίγουρα ναι, υπάρχει μεγάλη εξέλιξη στη Ουγκάντα στο μέγιστο βαθμό»
Άμα έγραφες στον 10χρονο σου εαυτό ένα γράμμα, τι θα έγραφες σε αυτό;
«Θα είχα ενθαρρύνει τον εαυτό μου να κάνει μεγάλα όνειρα, να βάλει στόχους, να πιστέψει στον εαυτό μου και μετά πάνω από όλα στον Θεό..»
Ποιες είναι οι αγαπημένες πόλεις που έχεις ταξιδέψει και που σου αρέσει να αγωνίζεσαι;
«Είναι αρκετές αλλά θα σου πω μερικές: 1) Μονακό 2) Ελβετία 3) Ολλανδία και Όρεγκον»