Ο Δημήτρης Ανδρουτσόπουλος γράφει για το ντέρμπι στο Όλντ Τράφορντ, που παρά την ισοπαλία και τον χλιαρό ρυθμό του, οι δύο ομάδες κέρδισαν πράγματα..
Στο Όλντ Τράφορντ γκολ δεν μπήκανε, θέαμα δεν είδαμε, με τους δύο προπονητές να έχουν στήσει τις ομάδες τους πολύ προσεκτικά και τις δύο άμυνες να είναι αρκετά διαβασμένες.
Όμως αυτή η ισοπαλία φέρνει κέρδη και για τους δύο προπονητές, καθώς φαίνεται ότι μέσα στο χάος και στην αστάθεια της φετινής Πρέμιερ Λιγκ, βρίσκουν τον εαυτό τους Γιουνάϊντέντ και Τσέλσι σιγά – σιγά.
Αρχικά οι γηπεδούχοι δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Είχαν ξεμείνει από ιδέες, τακτικές προσεγγίσεις, ενώ το ντεμπούτο του Καβάνι ήταν εκείνο που σίγουρα ξεχώρισε, όχι τόσο για την εμφάνιση του Ουρουγουανού αλλά επειδή ήταν η πρώτη του παρουσία με την κόκκινη φανέλα σε επίσημο παιχνίδι. Φάνηκε ότι η ομάδα του Μάντσεστερ τα έδωσε όλα στο παιχνίδι στο Παρίσι και στο θέατρο των ονείρων αποφάσισε να συμβιβαστεί με την ισοπαλία εάν και δημιούργησε μερικές φάσεις. Βαθμολογικά η ισοπαλία δεν της κάνει τίποτα, αφού παραμένει σε εξαιρετικά χαμηλή θέση για την ιστορία και τις δυνατότητες του ρόστερ της.
Ωστόσο αυτό το αποτέλεσμα ίσως σημάνει μια αρχή συγκομιδής θετικών αποτελεσμάτων στο πρωτάθλημα, που τόσο έχουν λείψει από τους κόκκινους διαβόλους. Εξάλλου και ο ίδιος ο Σόλσκιερ έχει χτίσει μια ομάδα που να παίζει ολοκληρωτικά και πιο ελεύθερα από εκείνη του Μουρίνιο. Αυτό προσπαθεί να κάνει η Γιουνάϊντέντ κάποιες φορές με επιτυχία, όπως στο παιχνίδι με την Παρί Σεν Ζερμέν και άλλες φορές με απόλυτη αποτυχία όπως στο ματς με την Τότεναμ. Πάντως δείχνει ότι όποια ομάδα της δώσει ευκαιρία να χτυπήσει θα το κάνει, αλλά τα αμυντικά της κενά είναι τεράστια ακόμα.
Η φάση για την οποία φωνάζει για πέναλτι η Τσέλσι, είναι ενδεικτική της κακής και ατσούμπαλης λειτουργίας της άμυνας. Ο Χάρι Μαγκουάιρ τραβάει σαν να βλέπουμε αγώνα ελληνορωμαϊκής πάλης τον αντίπαλο του, με την Γιουνάϊντέντ είναι τυχερή που ο διαιτητής δεν καταλόγισε πέναλτι. Αυτό αλλά και τόσα περιστατικά στην διάρκεια της έως τώρα σεζόν μας κάνει και απορούμε πως δεν κινήθηκε για έναν καλύτερο στόπερ το καλοκαίρι ο Σόλσκιερ, εάν και τα ονόματα των Κουλιμπαλί και Ουπαμεκάνο επέσαν στο τραπέζι, τελικά η Γιουνάϊντέντ θα πορευθεί με τους ίδιους που είχε την περσινή χρονιά, με τις επιδόσεις τους όμως να μαρτυρούν την αναξιοπιστία τους.
Συμπεραίνουμε ότι φέτος τα πράγματα για τους κόκκινους διαβόλους είναι ίδια με πέρυσι αλλά τα κέρδη φαίνονται να είναι πιο πολλά και τα προβλήματα να μειώνονται αισθητά αγώνα με τον αγώνα αλλά την εικόνα που σου βγάζει στο μάτι να είναι η ίδια.
Η Τσέλσι από την άλλη φαίνεται να είναι καλύτερα μέρα με την μέρα. Το μεγάλο της φετινό πρόβλημα εκτός από την χημεία μεταξύ των ποδοσφαιριστών είναι και η αμυντική λειτουργία, η οποία όμως έχει δείξει κάποια καλά σημάδια, καθώς δεν δέχεται γκολ ή Τσέλσι για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι και τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι με τον Μεντί στο τέρμα. Ο Σενεγαλέζος είναι ότι πρέπει για τους Μπλέ του Λονδίνου καθώς φαίνεται να είναι σε εξαιρετική κατάσταση, έχοντας πολύ καλή ψυχολογικά και ιδιαίτερη ψυχραιμία με την μπάλα στα χέρια. Από την άλλη σιγά σιγά δένει και η ομάδα, με την Τσέλσι όμως να κουβαλάει το βαρύ φορτίο της κακής αρχής, ειδικά τους 7 βαθμούς που έχασε στα παιχνίδια με την Σαουθάπτον, την Γουέστ Μπρομ και την Λίβερπουλ.
Ο Λάμπαρντ μέσα στην σεζόν πειραματίστηκε, άλλαξε συστήματα και εν τέλει βρίσκει την χημεία που απαιτεί για να πετύχει η Τσέλσι. Όλα αυτά την ώρα που η ομάδα από το δυτικό Λονδίνο έχει σκοπό να πετύχει σε πρωτάθλημα και Τσάμπιονς Λιγκ και πως από ότι έχουμε καταλάβει παίκτες και διοίκηση έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα της υπομονής. Εξάλλου για την Τσέλσι η μη δημιουργία φάσεων είναι μικρότερο πρόβλημα από το αμυντικό, που φαίνεται να το καταπολεμά.
Πρέπει να κατανοήσουμε εδώ ότι το φετινό πρωτάθλημα ίσως να ευνοεί ομάδες σαν την Τσέλσι, οι οποίες θα ανεβάζουν σιγά σιγά την απόδοση τους καθώς στην αρχή έχουμε πολλά άξαφνα και πολλές απώλειες βαθμών που ίσως στην περσινή σεζόν να μην γινόντουσαν.
Συνεπώς η Τσέλσι χρειάζεται και άλλο χρόνο, με τα βασικά της θέματα όμως να μπαίνουν σε μια προτεραιότητα, τον Μεντί να αποδεικνύεται επιλογή χρυσάφι και την τριάδα Βέρνερ , Χάβερτζ και Ζίγιεκ να είναι έτοιμη να ξεκινήσει. Ενώ τέλος ο Ενγκολό Καντέ συνεχίζει να κρατάει όλο το κέντρο της ομάδας.
Και εδώ θα καταλήγουμε ότι και οι δύο ομάδες κέρδισαν από το αποτέλεσμα αυτό και πως μοναδικός τους σκοπούς ήταν να μην ηττηθούν. Και οι 2 μονομάχοι έχουν μοναδικό σκοπό την αντεπίθεση και φαίνεται πως προσπαθούν από τώρα για εκείνη σε συνδυασμό με τις εμφανίσεις τους στο Τσάμπιονς Λιγκ.
About the Author
