Ο Χρήστος Βολικάκης στο Athletic square: «Η ποδηλασία είναι το μόνο άθλημα στην Ελλάδα που δεν έχει στέγη»

Ο Χρήστος Βολικάκης είναι Έλληνας ποδηλάτης ο οποίος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1988. Ο ίδιος κατάφερε να γίνει ο πρώτος Έλληνας που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων στην ποδηλασία στο αγώνισμα Κέριν μόλις το 2005. Η συνέχεια της καριέρας του ήταν εφάμιλλη και περιλαμβάνει μια μεγάλη συλλογή από μετάλλια και διακρίσεις. Πιο συγκεκριμένα ο Έλληνας ποδηλάτης έχει κατακτήσει 4 μετάλλια σε παγκόσμια πρωτάθλημα, 9 σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και δύο χρυσά μετάλλια σε ευρωπαϊκούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει κατακτήσει πάνω από 90 χρυσά μετάλλια σε Πανελλήνια πρωταθλήματα, κατέχει 11 εθνικά ρεκόρ και βρίσκεται στην 1η θέση της Παγκόσμιας κατάταξης στο αγώνισμα του scratch ,στην 1η θέση στο αγώνισμα του omnium και στην 3η θέση στο αγώνισμα points race. Ταυτόχρονα έχει συμμετάσχει τέσσερις φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Πιο συγκεκριμένα έχει συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (2008) καταλαμβάνοντας την 13η θέση, στο Λονδίνο (2012) καταλαμβάνοντας την 9η θέση, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο (2016) καταλαμβάνοντας την 12η θέση και τέλος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (2021) καταλαμβάνοντας τη 17η θέση στο αγώνισμα του σκρατς. Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι το 2019 ψηφίστηκε ως ο δεύτερος καλύτερος Έλληνας αθλητής πίσω μόνο από το Γιάννη Αντετοκούνμπο. Σήμερα ο ίδιος μιλά αποκλειστικά στο Athletic Square και το Λευτέρη Τσαχουρίδη.

Πείτε μας λίγα για εσάς και πως ξεκίνησε η ενασχόληση με το άθλημα αυτό, τι σας έκανε να το αγαπήσετε;

Συνεχίστηκε η οικογενειακή παράδοση. Ο πατέρας μου υπήρξε ποδηλάτης και αργότερα προπονητής του Π.Ο Βόλου που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στην συνέχεια έγινε προπονητής στην εθνική ομάδα των εφήβων. Όλα τα παραπάνω ήταν αρκετά ώστε να μας δελεάσουν και μαζί με τον αδερφό μου ενταχθήκαμε στη ποδηλασία και την υπηρετούμε μέχρι και σήμερα.

Στις μέρες μας αν και πολλά παιδιά ασχολούνται με το ποδήλατο σαν χόμπι ελάχιστα από αυτά ασχολούνται με την ποδηλασία σαν άθλημα. Ποιοι είναι οι λόγοι που συντελούν σε αυτό ;

Σαν χόμπι τα πράγματα είναι εύκολα και σχετικά ανέξοδα, όταν όμως το παιδί αποφασίζει να ενταχθεί στην αγωνιστική ποδηλασία είναι πολλά αυτά που απαιτούνται και αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα . Αν σε αυτή την δυσκολία προστεθεί και η ανυπαρξία αθλητικών χώρων καθιστά το άθλημα απαγορευτικό. Γενική διαπίστωση είναι ότι ο αριθμός των παιδιών που μπαίνουν στην ποδηλασία συνεχώς μειώνεται ενώ τα προβλήματα συνεχώς αυξάνονται.

Ήταν εξ αρχής στο νου σας ο πρωταθλητισμός;

Ναι το δηλώνω απερίφραστα από τα πρώτα μου βήματα ένιωσα την ανάγκη να ασχοληθώ με το ποδήλατο και δεδομένων των συνθηκών το έκανα και στην πράξη με την ευλογία του πατέρα μου.

Πείτε μας ένα μάθημα ζωής που σας έχει διδάξει ο αθλητισμός;

Να εκτιμώ την επιτυχία, να μην με φοβίζει η αποτυχία και να μην υποτιμώ ούτε τον πιο αδύναμο νομίζοντας ότι δεν έχει κάτι να μου προσφέρει. Ίσως από αυτό να δούμε τη ζωή από κάθε πλευρά και με άλλο μάτι.

Πόσο δύσκολο ήταν να μην χάσετε την φόρμα σας την περίοδο του εγκλεισμού και τι κάνατε για να διατηρηθείτε σε καλή φυσική κατάσταση;

Την φόρμα την διατήρησα πολύ εύκολα και μάλιστα πέτυχα να κερδίσω δύο χρυσά μετάλλια σε πανευρωπαϊκούς αγώνες εκείνη την περίοδο. Όμως η μετατόπιση των αγώνων στον επόμενο χρόνο ήταν καταστροφική καθώς παρατάθηκε πολύ η προετοιμασία. Εγώ πέτυχα την πολυπόθητη πρόκριση, αλλά η όλη κατάσταση με κούρασε και βγήκα εκτός προγράμματος.

Έχετε συμμετάσχει σε τέσσερις Ολυμπιάδες Πεκίνο (2008) Λονδίνο (2012) Ρίο (2016) και Τόκιο (2021). Ποια από τις 4 διοργανώσεις ξεχωρίζεται και γιατί;

Σίγουρα αυτή του Λονδίνου, γιατί ενώ πέρασα πρώτος στα προκριματικά δεν είχα την ίδια συνέχεια στα ημιτελικά και κατέκτησα μόλις την 9η θέση, αυτό με προβλημάτισε.

Ποιες είναι οι εμπειρίες που αποκομίσατε από την συμμετοχή σε 4 Ολυμπιάδες;

Κάθε μια ήταν ξεχωριστή και καθεμία με έκανε να σκέφτομαι πιο ώριμα για την επόμενη. Έζησα έντονα σε μοναδικές συνθήκες δύσκολες μεν λόγω της βαρύτητας των αγώνων, αλλά αξέχαστες και ευγνωμονώ το θεό που με αξίωσε να τις ζήσω.

Έχετε μια πλούσια συλλογή με πάνω από 90 χρυσά μετάλλια σε πανελλήνιους αγώνες , 9 μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και 11 εθνικά ρεκόρ. Είναι απωθημένο η κατάκτηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου;

Έχω βεβαίως μια πλούσια συλλογή τόσο από μετάλλια όσο και από ρεκόρ. Όλα έχουν την αξία τους και όλα κατακτήθηκαν με κόπους και στερήσεις. Ωστόσο το Ολυμπιακό μετάλλιο είναι στα απωθημένα μου και δεν θα πάψω να το ονειρεύομαι όσο ασχολούμαι με το άθλημα.

Το 2019 ήσασταν ο δεύτερος καλύτερος αθλητής στην πανελλήνια ψηφοφορία του ΠΣΑΤ πίσω μόνο από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ποια ήταν τα συναισθήματα σας μετά από αυτό ;

Πολύ μεγάλη διάκριση και νιώθω δέος που στην συνείδηση του κόσμου ήμουν ο δεύτερος καλύτερος αθλητής στην πανελλήνια ψηφοφορία του ΠΣΑΤ και όχι μόνο μια φορά γιατί έχει επαναληφθεί άλλη μια φορά με μια τρίτη θέση το προηγούμενο χρόνο. Το να είσαι αμέσως πίσω από το μεγαλύτερο αθλητή του μπάσκετ μόνο περηφάνια μπορεί να σε γεμίσει, συναίσθημα που δεν εξαργυρώνεται με τίποτα.

Θα σας δούμε στην επερχόμενη Ολυμπιάδα στο Παρίσι το 2024; Αν ναι θα είναι η τελευταία Ολυμπιάδα όπου θα λάβετε μέρος ;

Θα προσπαθήσω στο χρόνο που έχει απομείνει να δοκιμάσω για την πέμπτη πρόκριση. Αν κι έχει χαθεί πολύτιμο διάστημα με την μη συμμετοχή μου σε σημαντικούς αγώνες πιστεύω ότι μπορεί τελικά να τα καταφέρω. Αυτή την φορά θα έχω και την στήριξη της ομάδας μου του Παναθηναϊκού. Ακόμα έχω πολλά να δώσω στο άθλημα και έχω αποδείξει ότι τα λεγόμενά μου τα κάνω πράξη.

Ποια είναι η επόμενη διοργάνωση που θα σας δούμε και σε τι στοχεύεται σε αυτή;

Στόχος το πανελλήνιο πρωτάθλημα στα μέσα του Ιουλίου όπου θα είμαι έτοιμος όπως εγώ θέλω.

Δεδομένου ότι κάποιοι αθλητές καταφεύγουν στη χρήση αναβολικών με στόχο την βελτίωση ατομικών τους επιδόσεων θεωρείται ότι αυτή η στάση εκπροσωπεί τις αρχές του Ολυμπισμού;

Κατηγορηματικά όχι. Το θεωρώ απαράδεκτο καταστρατηγείται το επί ίσοις όροις και οι συνέπειες είναι καταστροφικές. Ο Ολυμπισμός και οι αρχές του πρεσβεύουν το καθαρό αθλητικό πνεύμα. Η χρήση αναβολικών σκοτώνει όχι μόνο την ιδέα αλλά και τον ίδιο τον αθλητή.

Θεωρείτε ότι λαμβάνετε στήριξη από την ελληνική πολιτεία;

Η ποδηλασία είναι ένα δύσκολο και πολυδάπανο άθλημα. Η πολιτεία κάνει κινήσεις για την στήριξη του αθλήματος, αλλά για το αγώνισμα που υπηρετώ εγώ δηλαδή την πίστα πρέπει να αλλάξει την πολιτική της. Δεν υπάρχουν στάδια. Είναι το μόνο άθλημα στην Ελλάδα που δεν έχει στέγη (υπάρχει μόνο το ΟΑΚΑ ). Εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να μεταφερθούν στο ΟΑΚΑ όλοι οι Έλληνες αθλητές πίστας για να εξελίξουν το άθλημα. Επομένως είναι φυσική συνέπεια ο εκφυλισμός του και να σκεφτεί κανείς ότι όλα τα μετάλλια για τα οποία καμαρώνει η ΕΟΠ έχουν προέλθει από την πίστα με μόνη εξαίρεση το μετάλλιο του Περικλή στο MTB Marathon. Αυτό τα λέει όλα, αλλά επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία ας ελπίσουμε σε ένα θαύμα !