Dim Ntantakis 
Πέρασαν 34 χρόνια από την τραγωδία του Χίλσμπορο. Ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία του Βρετανικού ποδοσφαίρου, όπως και του παγκόσμιου. 15 Απριλίου του 1989, 97 φίλαθλοι της Λίβερπουλ έφυγαν από την ζωή, μέσα στο γήπεδο.
Η αναμέτρηση ήταν Λίβερπουλ – Νότιγχαμ Φόρεστ, για τα ημιτελικά του κυπέλλου. Η αρχή του κακού ξεκίνησε όταν έξι λεπτά πριν το πρώτο σφύριγμα της αναμέτρησης, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης επέτρεψε την είσοδο σε 20.000 οπαδούς των τυπικά γηπεδούχων. Η ήδη υπερπλήρης εξέδρα δεν γνώριζε τι γινόταν στην είσοδο της. Η απότομη είσοδος των οπαδών της Λίβερπουλ, έφερε πολλούς ανθρώπους κολλημένους στα μπροστινά κάγκελα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα όλοι πολλοί που ήταν εκεί, να πεθάνουν από ασφυξία. Άλλοι ποδοπατήθηκαν, αλλοι δεν είχαν αρκετό οξυγόνο για να αναπνεύσουν.
Το παιχνίδι σταμάτησε και το γήπεδο μετατράπηκε γρήγορα σε ένα πρόχειρο νοσοκομείο. Σε φορεία μετατράπηκαν οι διαφημιστικές πινακίδες. Τον θάνατο γνώρισαν εκείνη την μέρα 96 άτομα. Τα 94 επιτόπου και άλλα δύο τις επόμενες μέρες σε νοσοκομείο. Όμως υπήρχαν και πάρα πολλοί τραυματίες. Συγκεκριμένα 766 άτομα τραυματίστηκαν είτε σοβαρά, είτε πιο ελαφρά.
Τα θύματα σήμερα είναι 97 και όχι 96. Το τελευταίο θύμα εκείνης της μαύρης μέρας, ήταν ο Στίβεν Γουίτ. Στις 26 Φεβρουαρίου του 2011, έπεσε στις ράγες του τρένου και αυτοκτόνησε. Ο λόγος ήταν ότι τότε, είχε αγοράσει ένα εισιτήριο για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Εν τέλει το έδωσε σε έναν φίλο του για να πάει να δει εκείνος το παιχνίδι, λόγω μιας υποχρέωσης του που προέκυψε τελευταία στιγμή. Ο φίλος του Στίβεν ήταν μέσα στα θύματα που έχασαν τη ζωή τους. Δεν ξεπέρασε ποτέ τον πόνο που είχε μέσα του για αυτό το συμβάν. Δεν συγχώρεσε ποτέ τον εαυτό του για αυτή του την απόφαση. Έτσι έδωσε τέλος στην ζωή του το 2011 με αυτόν τον τρόπο.
Οι άνθρωποι της Λίβερπουλ δεν ξεχνάνε την συγκεκριμένη μέρα. Πάντα κάθε χρόνο τιμάνε την μνήμη των θυμάτων. Μια μέρα που κανένας φίλος του αθλήματος, δεν μπορεί να ξεχάσει.
