Περασμένα μεγαλεία….

Συνοικιακές κι επαρχιακές ποδοσφαιρικές ομάδες που διακρίθηκαν δεκαετίες πριν, πλέον όμως ταλαιπωρούνται σταθερά στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Το ποδόσφαιρο άλλαξε και ως πηγή υπερκερδών για επιχειρηματικούς ομίλους (κακά τα ψέματα), ανέδειξε ομάδες στην Ελλάδα που ποτέ δεν θα φανταζόμασταν ότι θα έφταναν στη Superleague, καθότι νεοσύστατες και χωρίς βάση υποστηρικτών. Για άλλες πάλι, όπως τα 5 σωματεία που θα ”θυμηθούμε” (οι παλιότεροι σίγουρα τα θυμούνται καλύτερα γιατί τα έζησαν), επεφύλασσε δυσοίωνο (τουλάχιστον ως σήμερα) μέλλον. Η ιστορία, ωστόσο, γράφει ότι η παρουσία τους στις μεγάλες κατηγορίες δεν θα ξεχαστεί έτσι εύκολα. Ακόμα κι αν ξεχνιόταν, βέβαια, πάντα θα υπάρχει εκείνο το πεδίο που ό,τι γράφει δεν ξεγράφει…. Οι γειτονιές τους.

1. ΑΘΗΝΑΪΚΟΣ Α.Σ. ΒΥΡΩΝΑ

Από το Γουδή, το 1914 ξεκινάει το ταξίδι ενός εκ των ιστορικότερων αθλητικών σωματείων στην Ελλάδα. Από εκεί (από το Π.Σ. Γουδί) αποχώρησαν παίκτες, οι οποίοι δημιούργησαν την ομάδα ”Hope”. Το όνομα που εν τέλει έλαβε το 1917 στο πρωτοδικείο η ομάδα ήταν ”ΑΘΗΝΑΪΚΟΣ”. Πόλλοι, λόγω ηλικίας, θα θεωρούν υπερβολή το χαρακτηρισμό περί ιστορικότητας. Γνωρίζατε, όμως, ότι ο Αθηναϊκός υπήρξε ο ένας εκ των τριών συνιδρυτών της Ε.Π.Ο. μαζί με Παναθηναϊκό και Απόλλωνα;

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο, όπως πολλά σωματεία, έτσι κι ο Αθηναϊκός αντιμετώπισε οικονομικές απώλειες. Κατά τα Δεκεμβριανά (Δεκέμβρης 1944) και τις μάχες του ελληνικού λαού απέναντι στη βρετανική επικυριαρχία και τους ντόπιους συνεργάτες των Βρετανών, τα γραφεία του συλλόγου στο κέντρο της Αθήνας θα πυρποληθούν με αποτέλεσμα την καταστροφή των τροπαίων του και όχι μόνο. Οκτώ χρόνια μετά, το σωματείο συγχωνεύεται με την Α.Ε. Νέας Ελβετίας.

Οι μεγάλες δόξες, πάντως, θα ‘ρθούν με την αυγή της δεκαετίας του ’90. Το 1991 οι Βυρωνιώτες θα αγωνιστούν στον διπλό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου θα ηττηθούν ισάριθμες φορές απ’ τον Παναθηναϊκό, ενώ στο πρωτάθλημα θα τερματίσουν 6οι. Έχει ξεκινήσει η απογείωση….

1991-1992

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Η συμμετοχή στον τελικό Κυπέλλου θα στείλει τους ”λόρδους του Βύρωνα” στο Κύπελλο Κυπελλούχων (μετέπειτα UEFA και σήμερα Europa) και η κληρωτίδα θα τους φέρει αντιμέτωπους με την τροπαιούχο Manchester United. Φυσικά, πολλοί θα έχετε ακούσει για τη διπλή μονομαχία με τους κόκκινους διαβόλους με το 0-0 σε Λεωφόρο και Old Trafford να παραμένει για 90′ λεπτά και στις δύο αναμετρήσεις, μέχρι ο Χιουζ και ο ΜακΚλερ να νικήσουν το Νίκο Σαργκάνη και να δώσουν τέλος στο όνειρο, μέσα στο ”Θέατρο των ονείρων”…..

Συνολικά, ο Αθηναϊκός συμμετείχε στην πρώτη κατηγορία 10 χρονιές. Μεταξύ άλλων πολύ αξιόλογων ποδοσφαιριστών, στα ένδοξα χρόνια του συλλόγου, τη φανέλα του φόρεσαν εκτός από το Νίκο Σαργκάνη, οι Γιώργος Καπουράνης και Γιώργος Δώνης.

Σήμερα, η ομάδα του Βύρωνα αγωνίζεται στην Α’ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Αθηνών, στους πρόποδες του Υμηττού, στο Δημοτικό Στάδιο Βύρωνα. Φυσικά, το σωματείο διατηρεί ενεργά τμήματα και σε μπάσκετ (ανδρών και γυναικών), βόλλεϋ (ανδρών και γυναικών) και πινγκ πονγκ. Μπορεί ο Βύρωνας να έχει πλέον ακόμα πιο δημοφιλή ομάδα (τη Δόξα Βύρωνα), μπορεί τα παλιά να πέρασαν (ίσως και) ανεπιστρεπτί για τον Αθηναϊκό, όμως κάποιες αναμνήσεις που χάρισε ο σύλλογος στη γειτονιά δύσκολα θα σβήσουν!

2. Π.Α.Σ. ΚΟΡΙΝΘΟΣ

Ιδρύθηκε το 1963, μετά από συγχώνευση του Πανκορινθιακού και του Άρη Κορίνθου και ονομάστηκε ”Α.Π.Σ. ΚΟΡΙΝΘΟΥ”. Νέα συγχώνευση με τον νέο Πανκορινθιακό, το 1999, θα δώσει στο σωματείο το σημερινό του όνομα.

Ίσως η πιο άσημη ομάδα από τις 5 της κατηγορίας. Αγωνίστηκε παρόλα αυτά 5 χρονιές στην Α’ Εθνική (τελευταία χρονιά το 1993) και 17 στη Β’! Τις σεζόν 1979-80 και 1991-92 έφτασε το ”ταβάνι” της τερματίζοντας δις στην 10η θέση.

Οι Κορίνθιοι δεν κατάφεραν να προχωρήσουν παραπέρα και να διεκδικήσουν συμμετοχή σε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση και η φθίνουσα πορεία δεν άργησε να έρθει. Για να είμαστε ειλικρινείς, η επιλογή του συγκεκριμένου συλλόγου για την πεντάδα, προκύπτει περισσότερο από την πλήρη άγνοια μέχρι πρότινος για την ύπαρξή του στις μεγάλες κατηγορίες, κι όχι τόσο απ’ τις διακρίσεις και τη μακρόχρονη ιστορία του. Ωστόσο, δεν τα λες και λίγα όσα κατάφεραν οι Κορίνθιοι και η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι όχι τόσο πολλοί αλλά φανατικοί οπαδοί της στη θύρα 3 του Δ.Α.Κ. Κορίνθου, πιστοποιούν ότι αποτελεί σημαντικό κομμάτι της τοπικής κοινωνίας.

3. Α.Σ. ΚΑΣΤΟΡΙΑ 1980

Το 1963 ιδρύεται στη μακεδονική επαρχιακή πόλη ο Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος ”Καστοριά” (Α.Γ.Σ.Κ.) μετά τη συγχώνευση τριών τοπικών ομάδων (Ατρόμητος, Άρης και Ορεστιάδα). Μετά από ακριβώς 10 χρόνια, ο σύλλογος κάνει την πρώτη του εμφάνιση στην Α’ Εθνική. Οι ”γουναράδες” όπως τους προσφωνούσαν για ευνόητους λόγους, έμελλε να βάλουν τη δικιά τους χαρακτηριστική πινελιά στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, στις 25 Μαϊου του 1980, όταν έγιναν η πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος, απέναντι στον φοβερό τότε Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή με το εντυπωσιακό σκορ 5-2! Χατ-τρικ στον ιστορικό αγώνα σημείωσε ο Τάκης Τσιρώνης.

Ο θρίαμβος του Κυπέλλου έφερε την Καστοριά την επόμενη σεζόν στο Κύπελλο Κυπελλούχων, από όπου αποκλείστηκε όμως αντιμετωπίζοντας την Ντιναμό Τιφλίδας σε διπλή αναμέτρηση (0-0 και 0-2). Συνολικά, αγωνίστηκε 10 φορές στην πρώτη κατηγορία. Τη φανέλα κι αυτής της ομάδας φόρεσε ο εμβληματικός γκολκίπερ, Νίκος Σαργκάνης. Το 2012 με τον υποβιβασμό της στο τοπικό θα λάβει τέλος η συνεχόμενη παρουσία της σε Α’, Β’ και Γ’ Εθνική. Από τότε ως το 2021, οι ”γουναράδες” θα βιώσουν το κύριο πρόβλημα που ταλαιπωρεί τα αθλητικά σωματεία, ειδικά εν μέσω κρίσης και θα διαγράψουν το σύλλογο από τα μητρώα της Ε.Π.Ο. Το περασμένο καλοκαίρι, ο Α.Σ. Μέγας Αλέξανδρος Καλλιθέας Καστοριάς μαζί με συντελεστές του Α.Γ.Σ.Κ. θα αποφασίσουν να αρχίσουν ξανά τη λειτουργία του συλλόγου, υπό την επωνυμία ”Α.Σ. ΚΑΣΤΟΡΙΑ 1980”. Θα ήταν σκληρό ένα τόσο όμορφο ποδοσφαιρικό παραμύθι να σβήσει αθόρυβα.

Τα πράγματα δεν είναι εύκολα για την Καστοριά, πλέον, ωστόσο στην επιστροφή της στην Α’ κατηγορία της τοπικής Ε.Π.Σ. τερμάτισε άνετα πρώτη και οδεύει προς Football League. Για να δούμε…..

4. Α.Π.Ο. ΦΩΣΤΗΡΑΣ ΤΑΥΡΟΥ

”Φονέα των γιγάντων” τον φωνάζουν ακόμα…. Το προσωνύμιο αυτό προέκυψε από νίκες, όπως εκείνη απέναντι στον Ολυμπιακό με 3-1. Η ομάδα με τα κίτρινα και τα μαύρα από των Ταύρο, ιδρύθηκε το 1926 στη γειτονιά που τότε ονομαζόταν ”Νέα Σφαγεία” κατά βάση από νεαρούς μικρασιάτες πρόσφυγες. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Φωστήρας αρχίζει να διακρίνεται σε εθνικό επίπεδο. Τέσσερις φορές φτάνει μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου μία μέχρι τα ημιτελικά, ενώ απ’ το 1960 μέχρι το ’74 αγωνίζεται στην Α’ Εθνική 7 φορές με peak την 9η θέση τη σεζόν 1961-62. Από το ’74 και μετά δεν θα αγωνιστεί ποτέ ξανά στην πρώτη κατηγορία. Στη Β’Εθνική κατέγραψε συνολικά 20 συμμετοχές. Τη φανέλα του συλλόγου τίμησε ο μετέπειτα άσος του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδος, Κώστας Ελευθεράκης.

Φέτος, ο Φωστήρας τελείωσε τη χρονία στη Football League στη δεύτερη θέση και δεν κατάφερε να διεκδικήσει την άνοδο στη Superleague 2. Πάντως, στο κομμάτι των οπαδών, ο σύλλογος έχει δυνατό συμπαραστάτη, με το ”Yellow Army” να δίνει ξεχωριστή ατμόσφαιρα στη θύρα 2 του Δημοτικού Γηπέδου Ταύρου ”Σπύρος Γιαλαμπίδης” και να υπενθυμίζει σε όλους ότι έχει από τους πιο φανατικούς οπαδούς συνοικιακών ομάδων. Αυτό παίζει ρόλο. Παρά τις δυσκολίες, ομάδα με κόσμο δεν σβήνει έτσι εύκολα….

5. Α.Σ. ΕΔΕΣΣΑΪΚΟΣ

Είτε το πιστεύετε είτε όχι, η ομάδα από τη μικρή πόλη με τους πασίγνωστους καταρράκτες έχει κερδίσει τρόπαιο εκτός Ελλάδας. Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα της Έδεσσας συμμετείχε το 1992-93 στο βαλκανικό κύπελλο συλλόγων, μαζί με άλλους 5 βαλκανικούς συλλόγους που είχαν προβιβαστεί στις πρώτες κατηγορίες των εθνικών τους πρωταθλημάτων. Στον διπλό τελικό, οι Μακεδόνες αντιμετώπισαν τη βουλγάρικη, Ετάρ Βελίκο Τάρνοβο. Στον πρώτο αγώνα εκτός έδρας ηττήθηκαν με 1-0, άλλα στον επαναληπτικό στην Έδεσσα, επιβλήθηκαν με 3-1 και κατέκτησαν το Κύπελλο. Εντάξει, δεν ήταν και κανένα βαρυσήμαντο τρόπαιο, αλλά και πάλι, είναι μια διάκριση εκτός των συνόρων για μία άγνωστη σε γενικές γραμμές ελληνική ομάδα.

Ας το πάρουμε από την αρχή. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1960, μετά τη συγχώνευση τριών τοπικών ομάδων (Άρη, Ηρακλή και Εθνικού). Στο προσκήνιο ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Επί 5 συναπτά έτη (1992-93 έως 1996-97) αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική, με κορυφαία επίδοση την 9η θέση τη σεζόν 1995-96. Στη Β’ Εθνική αγωνίστηκε 27 ολόκληρες χρονιές, όμως από το ’99 που υποβιβάστηκε στη Γ’ δεν ξανανέβηκε ποτέ….

Σήμερα, ο Εδεσσαϊκός βρίσκεται στη Football League (παλιά Γ’ Εθνική) και αναπολεί τις δόξες του παρελθόντος. Δυστυχώς για το σύλλογο, πάντως, το ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό όταν ακούει το όνομά του, δύσκολα θα σκεφτεί πρώτα τους δύο αγώνες με την Ετάρ Βελίκο. Και φρόντισε γι’ αυτό ο κύριος από ‘δω…. Δεν χρειάζονται περισσότερες συστάσεις….

Έτσι είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο…. Μπορεί όχι από την καθιέρωσή του στην Ελλάδα το ’70 αλλά σίγουρα με τον ερχομό του millenium και την περαιτέρω είσοδο επιχειρηματιών στο χώρο, ο ποδοσφαιρικός χάρτης αναδιαρθρώθηκε. Πολλά συνοικιακά και επαρχιακά σωματεία δεν βρήκαν τη δύναμη να κρατηθούν σε υψηλό επίπεδο. Όσο έχουν κόσμο, όμως, στο γήπεδο και τις γειτονιές τους, κρατάνε ζωντανές τις ελπίδες τους, σε μία άνιση μάχη από όλες τις απόψεις….