
Η Δόμνα Λανίτου Καβουνίδου ή αλλιώς Δομνίστα όπως της άρεσε να την λένε γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του μακρινού 1914 στην Λεμεσό. Σήμερα 20 Ιουνίου 2023 συμπληρώνονται 12 χρόνια από τον θάνατο της το 2011.
Γονείς της ήταν ο Νικόλαος Λανίτης (αγωνιστής) και η Σαπφώ Κολακίδη. Οι ίδιοι από νωρίς ελαβαν την απόφαση να την μυήσουν στο χώρο του αθλητισμού εγγράφοντας την στο στίβο . Μόλις στα 14 της χρόνια άρχισε να κάνει σπριντ στα 60 μέτρα , ωστόσο δοκίμασε τις δυνατότητες της και σε άλλα αθλήματα όπως το μήκος και το ύψος.
Το 1931 η Δόμνα μετακόμισε στην Αθήνα , εκεί γράφτηκε στο Αμερικανικό Κολλέγιο και αργότερα σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο , ασχολούμενοι ταυτόχρονα με το κομμάτι του πρωταθλητισμού.
Η ίδια κατάφερνε να φέρνει τρομερές επιδόσεις καθίστοντας την ανίκητη για τις αντιπάλους του στα πανελλήνια πρωταθλήματα σε 60,80 και 100μ.με εμπόδια αλλά και σε μήκος και ύψος. Η Δόμνα είχε καταφέρει να κερδίσει σε 7 πανελλήνια πρωταθλήματα ενώ το 1932 έκανε το άπιαστο μέχρι τότε καταφέρνοντας να γίνει η πρώτη Ελληνίδα που ισοφάρισε το παγκόσμιο ρεκόρ στο μήκος δίχως φόρα.
Όλοι παραληρούσαν στο άκουσμα της και σε αυτό δεν οφείλονταν μόνο οι επιδόσεις της αλλά και το γεγονός ότι ο πατέρας της είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς κάτι που τον έκανε να λογίζεται ως ήρωας.
Το 1935 η Δόμνα έχοντας ως προπονητή τον Ότο Σίμιτσεκ κατάφερε να μπει στην εθνική ομάδα , ωστόσο το όνειρο να βρεθεί στους Ολυμπιακούς αγώνες φάνταζε μακρινό ή μήπως όχι ;
Ο ΣΕΓΑΣ ανακοίνωσε εκπλήσσοντας άπαντες ότι ίσως στείλει κάποια αθλήτρια. Όπως και έγινε το 1936 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου η Λανίτου έγινε η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια στην διοργάνωση. Αγωνίστηκε στα 80μ. φτάνοντας μέχρι τον ημιτελικό αλλά και στο αγώνισμα των 100μ.
Μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε και πάλι σε Ολυμπιακούς Αγώνες , όντας για ακόμα μια φορά η μία και μοναδική Ελληνίδα που συμμετείχε.
Highlight της καριέρας της
Σίγουρα αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε κάποια στιγμή της ως κορυφαία της καριέρας της αυτή θα ήταν το 1936. Τότε της ζητήθηκε να συμμετάσχει σε ελληνική διοργάνωση στα 4×100 με την ομάδα των ανδρών αφού δεν υπήρχε τέταρτος άνδρας.
Η εθελοντική δράση της στην διάρκεια του πολέμου
Με την έναρξη του πολέμου η Λανίτου προσέφερε τις υπηρεσίες της ως εθελόντρια νοσοκόμα. Παντρεύτηκε το Κώστα Καβουνίδη με τον οποίο απέκτησαν ένα γιο , τον Σπύρο . Μετά το πέρας του πολέμου συνέχισε την καριέρα της μέχρι το 1950 ενώ έγινε και μέλος του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ.
Η Λανίτου και οι δράσεις της για το γυναικείο φύλο
Μετά την δύση της καριέρας της ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία ενώ παράλληλα ήταν μέλος του Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και του συλλόγου Ελλήνων Επιστημόνων ενώ υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος της Ένωσης Κυπρίων Ελλάδας και μέλος της Εταιρείας Αυτοδιάθεσης Κύπρου.
Η ίδια ενεπλάκη και με την πολιτική θέτοντας υποψηφιότητα με το κόμμα των Φιλελευθέρων στην Α Αθηνών το 1958. Αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες όπως ο Σικελιανός, ο Καββαδίας, ο Παλαμάς και ο Παλαιολόγος.
Για την προσφορά της στον αθλητισμό τιμήθηκε από τον ΣΕΓΑΣ, την Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία και από φορείς στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

Απεβίωσε πλήρης ημερών σε ηλικία 97 ετών στις 20 Ιουνίου 2011.