Σπύρος Κυπραίος 
Η ΑΕΚ είναι πλέον η πρωταθλήτρια Ελλάδας για την σεζόν 2022/23, φτάνοντας άξια στην κατάκτηση του τίτλου με όπλο το άμεσο, γρήγορο και όμορφο στο ”μάτι” ποδόσφαιρο που εισήγαγε ο Ματίας Αλμέιδα. Τώρα που οι εορτασμοί σιγά σιγά ολοκληρώνονται, ενόψει και του τελικού Κυπέλλου, οι φίλοι της Ένωσης και όχι μόνο, ξεκινούν την συζήτηση για τον δικό τους MVP της χρονιάς.
Η κουβέντα κυμαίνεται κυρίως μεταξύ των Πινέδα, Αραούχο, Χατζισαφί, Γκαρσία, Μουκουντί και Γκατσίνοβιτς. Ας μιλήσουμε για τον καθένα ξεχωριστά, πριν καταλήξουμε σε κάποιο συμπέρασμα.
Ας ξεκινήσουμε από τα μετόπισθεν, με τον Χατζισαφί. Ο Ιρανός, όπως ανέφερα και στο άρθρο για τις μεταμορφώσεις που έκανε ο Αλμέιδα, ξεπέρασε τον ίδιο του τον εαυτό. Κάλυψε μόνος του την θέση, στο μεγάλο χρονικό διάστημα της απουσίας του Μοχαμάντι, δείχνοντας την ικανότητά του να υπηρετήσει επάξια το πλάνο του προπονητή σε αυτή τη συγκυρία. Ο ακούραστος Χατζισαφί κέρδισε με την απόδοσή του την επέκταση του συμβολαίου του με την ΑΕΚ, ρίχνοντας ”άκυρο” στις όποιες σκέψεις για μη ανανέωσης της συνεργασίας μεταξύ του ίδιου και της Ένωσης. Σίγουρα, αξίζει να μπει στην κουβέντα των κορυφαίων.
Στα στόπερ, ο Μουκουντί έκανε υπερπλήρεις εμφανίσεις, ιδίως στα πλέι οφ, κατακτώντας επάξια μία θέση στην καλύτερη ενδεκάδα της Σούπερ Λιγκ. Αποτελεί ένα σέντερ μπακ, που διαθέτει αντίληψη για το πού πρέπει να τοποθετηθεί στο γήπεδο, αλλά και ικανότητα στο να πραγματοποιεί εύστοχες παρεμβάσεις πάνω στην μπάλα με αυτοπεποίθηση. Επιπλέον, ο Καμερουνέζος, παρά το ύψος και την σωματική του διάπλαση, παρουσιάζει υψηλά ποσοστά στην αποτελεσματικότητα των μεταβιβάσεών του, αλλά και καλές επαφές με την μπάλα.
Στα χαφ, ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς ήταν καθοριστικός, ειδικά στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος. Δυστυχώς όμως για τον ίδιο, ”τσίμπησε” έναν σοβαρό τραυματισμό μετά το Μουντιάλ, ο οποίος τον κράτησε εκτός αγωνιστικής δράσης για κάποιους μήνες. Όταν επέστρεψε βοήθησε σημαντικά, αλλά έδειξε ότι χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα για να βρει ρυθμό. Για αυτό τον λόγο, δεν τον κατατάσσω στους κορυφαίους, αλλά στους παίκτες με μεγάλη και αδιαμφισβήτητη συνεισφορά.
Αντιθέτως, ο Ορμπελίν Πινέδα αξίζει να μπει στην λίστα των υποψήφιων MVP. O Μεξικανός αγωνίστηκε στο σύνολο των αγώνων σε διάφορες θέσεις. Κλήθηκε να αγωνιστεί είτε στον άξονα, δίπλα στον Σιμάνσκι ή τον Γιόνσον, είτε στα αριστερά, κατά το διάστημα της απουσίας του Γκατσίνοβιτς, είτε πίσω από τον επιθετικό, ακόμα και στην θέση του δεξιού οπισθοφύλακα παρότι ταλαιπωρούνταν από ίωση. Ο ”μαέστρος” της ΑΕΚ κάλυψε αξιοπρεπέστατα όλες τις θέσεις, κάνοντας όμως την διαφορά στον ρόλο του ”8”, αποτελώντας τον βασικό playmaker της Ένωσης.
Επόμενος στην λίστα, είναι ο Σέρχιο Αραούχο. Ο Αργεντινός εδραιώθηκε στην θέση πίσω από τον επιθετικό, κάνοντας όμως πολλά παραπάνω πράγματα από ένα κοινότυπο δεκάρι. Ο Αραούχο ενίσχυσε την ΑΕΚ, με το υψηλό πρέσινγκ, με τις ακριβείς μεταβιβάσεις του, αλλά και με την τεχνική του. Ο ”Τσίνο” έδωσε πολλά στην ΑΕΚ από μία θέση, που κανένας φίλος της Ένωσης δεν περίμενε να τον δει να διακρίνεται.
Άφησα για το τέλος τον Λιβάι Γκαρσία, ο οποίος από ένα ”τίμιο” εξτρέμ, εξελίχθηκε σε ένα υπερταλαντούχο φορ, που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Ο επιθετικός από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο μέσα σε ένα καλοκαίρι μεταμορφώθηκε σε έναν mobile striker, που κάνει πολλά παραπάνω από το να τελειώνει τις φάσεις. Η ταχύτητα, το άλμα και η σωματοδομή του είναι τα στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν και στοιχεία που χρειάζεται το ρόστερ της σύγχρονης ΑΕΚ.
Κατά την κρίση μου, το δίλημμα του MVP παρουσιάζεται μεταξύ των Πινέδα, Αραούχο και Γκαρσία. Καθένας από αυτούς, προσέφερε ξεχωριστές αρετές στο παιχνίδι της Ένωσης, αλλά μόνο ένας δεν έχασε παιχνίδι πρωταθλήματος, ακόμα και όταν το σώμα του δεν ήθελε να ακολουθήσει. Αυτό από μόνο του λέει πολλά και για αυτό τον λόγο ο Ορμπελίν Πινέδα είναι για εμένα ο MVP της σεζόν.
